Doorgaan naar hoofdcontent

POTS

Goed, ik had niet verwacht nog een gezondheidsupdate te doen, maar te vertellen over hoe het schilderen gaat maar dingen veranderen en gebeuren, ik ben namelijk nog een diagnose rijker.

Vandaag belde dr. Visser over hoe het ging met de Lyrica, en hij had ook de uitslagen van de kanteltafeltest, EEGdingen etc en de onderzoeken gedaan. Kort gezegd, ik heb ook POTS. POTS staat voor Postural Orthostatic Tachycardia Syndrome. Wat betekend dat? Wanneer ik gaan staan, lopen, zitten of wat dan ook in een upward position... dan zakt het bloed naar mijn benen als bij elk mens, alleen het heeft wat minder zin weer omhoog te gaan. Dat is al lastig bij elk mens maar bij mij dus lekker heel lastig. Mijn hartslag gaat meer dan 30 hartslagen omhoog omdat het bloed dus niet terug komt, wilt meer zuurstof overal, hersenen krijgen teveel zuurstof, vernauwen de bloedvaatjes, en zo start een viceuze cirkel. Je kan je voorstellen dat ik veel klachten heb wanneer ik in een op-positie ben. Zelfs incl het bijna flauw vallen wat ik doe en aanvallen die lijken op het hyperventileren van een paniekaanval.

Maar goed, wat belangrijk is: Wat gaan we er aan doen? Nu ik had twee keuzes om mee te starten, steunkousen of medicatie. Aangezien ik veel medicatie al gebruik wou ik steunkouzen gebruiken als dat startpunt. Ik word gebeld binnenkort, we gaan meten, en dan krijg ik ze binnen en dan kijken voor een paar weken en verder kijken wat we gaan doen. 
 

POTS is chronisch, en het verloop is erg onzeker, maar in meeste gevallen lijken de symptomen toch wel aardig hanteerbaar te zijn als de goede behandeling gevonden kan worden. Uitproberen dus hoe en wat er moet gebeuren. Hier heb ik een linkje voor wie Nederlands prefereert: Mens en Gezondheid en eentje die de uitgebreide Engelse variant dat Wiki die Pedia doet prefereert: Wikipedia

Oh en hier is een webfilmpje van mijn dokter, die dr Visser ja, hierover, maar ik heb hem dus nog niet gezien (ik ga hem nu kijken) dus weet de hele inhoud hier nog niet over.

Oh en mijn Lyrica gaat nu opgehoogd worden voor mijn ME klachten dus word eens bekijken hoe dat verder gaat. Enfin, ik ga dit filmpje eens bekijken, ik ga de informatie allemaal eens even verwerken, en gewoon even bedenken dat het toch wel fijn zou zijn als alles met mijn lichaam nu eens niet zo ingewikkeld zou zijn. En dan ga ik mij niet meer zielig vinden, gewoon denken in termen van behandeling en gewoon weer door met dit leven. Ja ik kan op dit moment niet zo veel, ja, maar niet zo veel betekend niet dat alles niet kan doen. Er zijn dingen die ik wel kan doen die ik wil doen en die dingen vragen er om ook gedaan te worden. Fuck it, ik ben te verdomd om in een hoekje te zitten omdat ik wat dingen hebben en mensen mij niet serieus nemen of hebben genomen al die jaren. Als ik mij maar serieus neem en goed behandelt, en dat is ook gewoon even lekker gewoon lief zijn en denken aan alle goede dingen. <3

Ik sluit af met deze woorden: Heb jezelf lief. Ook je lichaam. Want al is gezondheid geen gegeven feit, en zit dat stomme ding je in je weg, het geeft je wel al die dingen die je allemaal wel kan doen. Het geeft je ruimte te groeien in manieren die je zelf nooit gedacht had. Het is daar voor jou. Heb het lief. Onvoorwaardelijk.
 

Reacties

Populaire posts van deze blog

MCAS, de volgende stap in het proces

Hier komt eindelijk de volgende blog over mijn onderzoeken naar MCAS. Vorige week had ik een afspraak in het LUMC over MCAS bij een allergoloog. Vol goede moed ging ik er heen, al wist ik eerlijk gezegd niet hoe het ging lopen. Misschien had ik achteraf literatuur mee moeten nemen over MCAS maar goed het wordt arrogant gevonden wanneer je een dokter probeert te vertellen wat wat is, meestal gaan we er van uit dat ze alles weten.  Maar als er iets is wat meest van ons chronisch zieken weten is dat medici ook gewoon mensen zijn en we kunnen er niet vanuit gaan dat dokters perse alles weten. Weet je, met al die info die ze moeten weten kunnen ze wel eens dingen door elkaar halen, en heck met zoveel info die ze moeten weten zal er heus wel wat uit hun hoofd vallen, niet waar? Uiteindelijk was dat ook duidelijk in het gesprek. Hij en ik waren in een gesprek geraakt over MCAS waarin achteraf, na het gesprek helaas, duidelijk was dat hij het over een andere aandoening, mestcelaandoening h

Mast Cell Activation Syndrome, en waarom ik dit keer mijn hele onderzoeksproces ga bloggen

Ik zie er een beetje tegen op deze post te maken maar ik doe het toch, ongeacht de reactie van de wereld. Of eigenlijk meer van mijzelf. Ik voel me al vaak zo´n aanstelster, ik heb al zoveel aandoeningen, moet ik er nog perse meer hebben ook? Blijkbaar. Mogelijk. Mogelijk is dat mijn lot. Maar in dit geval hebben sommige van mijn aandoeningen met elkaar te maken en sluit het een het ander dus niet uit. Ik ga binnenkort naar een allergoloog/internist. Er is namelijk een grote kans dat ik iets heb dat Mast Cell Activation Syndrome heet. Een probleem met mijn mestcellen dus. Het is een variant op Mastocytosis, wat in Nederland bekend is geworden onder name van mestcelziekte. Waarom denk ik dit? Laat het me uitleggen. In de afgelopen 2 jaar ben ik in een zachte vaart in het begin, maar een toennemende vaart nu allergisch geworden, of intolerant, hoe je het ook wil noemen. Het begon met lactose, toen soja, daarna werd het alle gluten, lactosevrije melk, ik ging op het fodmapdieet, en toen

Update oa MCAS

Het is vandaag exact 3 maanden geleden dat ik voor het laatst geblogd heb, en al wist ik dat het een tijd terug was, is hoe lang geleden het is, toch best schokkend. Zeker omdat het gebrek aan bloggen puur was omdat ik er echt niet toe in staat was. Niet dat ik een superlange blog zal in kunnen tikken. Mijn lichaam is er totaal nog niet mee eens. Toch wil ik wel weer even updaten al is er niet echt veel goed nieuws. Heb ik al verteld dat ik ook gediagnosticeerd ben met OCD? Nee? Dat komt later wel. Als eerste dit; er zijn zoveel dingen die mee spelen in waarom ik mij zieker voelt dat er niet 1 duidelijke oorzaak aan te wijzen is maar meerderen. Er is de POTS, die absoluut niet tegen de warmte kan. Op warme dagen is het vechten om koel te blijven en niet black out te gaan terwijl je de moeite doet om te kunnen bewegen om te drinken en electrolyten en zout binnen te krijgen. De MCAS en alle buikklachten tellen ook nog eens mee. Fibromyalgie laat dan zien, hallo ik ben er ook nog. Maar