Chronisch tijdgebrek

Stigma Voor dit stuk heb ik veel terug moeten grijpen naar nieuws in de media. Media gebruikt veel problematisch taalgebruik rondom dik zijn en het probleemoplossend narrative die ik later zal bespreken. Media erkent niet hoe zij bijdragen aan dietculture en dit zal pijnlijk zijn voor sommige mensen. Geldt dit voor jou? Klik dan niet op de links. “Waarom doen we een lockdown, hoe intelligent ook, wanneer deze ziekte enkel ouderen en obese mensen treft?” zegt een tweet van een man waarmee ik mutuals deel. Daar gaan we weer hoor. Ik kijk naar mijn lichaam dat voor zoveel mensen zo afschuwelijk is dat het dood mag. Ik heb rollen en rol door het leven. Is dat echt genoeg mij zo te haten? Als een chronisch zieke gehandicapt persoon in de risicogroep zijn de afgelopen maanden erg stressvol geweest. Het ontbreekt mij aan de nodige zorg en ik heb nieuwe routines moeten aannemen om alles zo veilig mogelijk te maken. Ik kan social media niet op zonder ergens wel te lezen over hoe mensen het ok v

Iemand vertelde mij ooit dat mijn voorhoofd zo raar groot was. Ze gaf aan dat de hoek waarin ik mijn foto’s nam niet goed werkte omdat mijn voorhoofd dan zo intens in beeld was. Ik denk dat ze dacht dat ze mij daarmee hielp. Maar ik ben het niet vergeten. Ipv helpen duurde het heel lang voor ik selfies online durfde te zetten waarop je mijn hele voorhoofd zag. En ik moet eerlijk bekennen dat ik meestal nog bewust niet mijn hele voorhoofd laat zien. Ik weet niet waarom dat nou één van de vele opmerkingen over mijn lichaam was dat ik niet kan vergeten. Vertel mij dat ik dik ben en ik zal mijn ogen rollen en zeggen dat ik het weet. Maar focus meer op details zoals mijn voorhoofd of hoe mensen mij vroeger pesten om mijn lippen omdat ik een volle onderlip heb, en ik ga dat internaliseren.  Dat voorhoofd echter? En trouwens ook die dikke buik? Ze hebben een genetische reden. Ik heb Syndroom van Cowden ook wel bekend als PTEN hamartoom tumorsyndroom. Het is super zeldzaam al is er het vermoed

Toen tijdens hemelvaart alle stranden vol zaten, moest ik het snappen want het was warm. Toen de versoepelingen werden aangekondigd voor iedereen behalve kwetsbare groepen moest ik het snappen want iedereen had al zoveel opgegeven.  Toen de parken vol stroomden was het ja maar mensen willen ook wat, ze hebben al zo weinig.  Toen er gepraat werd of niet gezonde mensen wel of geen bed mochten op de IC’s moest ik het snappen want eugenetisch praten over mensen met een beperking is public discourse.  Toen er foto's werden gedeeld van mensen die zich niet aan de regels hielden, waren er artikelen over hoe dat nazi praktijken zijn de manier waarop we op elkaar en de regelgevingen reageerde en werd er gezegd dat mensen ook gewoon door moesten met het normale leven. Wanneer ik de gevaren aangaf voor mijzelf moest ik mijn mond houden. De kwetsbare groepen waren maar dor hout? Waar doen we dit voor? Ik moest vooral stil zijn, er niet toe doen.  Nu er protesten zijn tegen racisme weten jullie