Mental health is een van de dingen waar ik initieel meer moeite mee heb om over te praten. Er zijn verschillende factoren die meespelen in waarom, en ik kan niet oneerlijk zijn en zeggen dat geinternaliseerde validisme daar niet mee speel. Ik vind het super stoer en goed wanneer andere mensen er over praten, 100% fan van die openheid, maar wanneer ik het doe ben ik bang voor de effecten. Voor het niet sterk gevonden worden. Angst voor kwetsbaar zijn. Bang dat mensen het gebruiken om mij niet serieus te nemen. Dat ze gaan zeggen dat ik daardoor niet weet waar ik over praat met dingen omdat ik issues heb. Of dat ze mijn lichamelijke klachten gaan devaluen zoals doktors ook doen. En ik ben bang dat wanneer ik er over praat het dingen echter maak, en ik het niet meer wegstop. Dus benoem ik dingen soms wel maar ik ga zelden er dieper op in. Ja ik heb bpd, ocd, ptss, paniekstoornis etc maar over dingen praat ik verder niet echt. Maar wie help ik er mee? Help ik mijzelf ermee? Anderen? Is he