Ik woon in een omgeving waar weinig mensen zich aan de bestaande maatregelen houden, al begrijp ik dat dat zo’n beetje overal telt op dit punt. Eén keer per week ga ik naar buiten voor mijn gezondheid, omdat ik dat moet doen voor mijn lichaam. Ik ga naar een park en onderweg moet ik moeite doen om niet te gillen tegen de mensen die niet even de afstand kunnen houden omdat ze ergens snel langs willen. Gelukkig was daar het ov dat mij enigszins het gevoel gaf dat er meer rekening gehouden wordt met de richtlijnen. Want ondanks dat het advies is dat je als risicogroepen zelf maar moet kijken naar de risico’s die je loopt, of je binnen moet blijven en ondanks dat we consequent praktisch opgesloten worden, valt contact met mensen en naar buiten gaan gewoon niet altijd te vermijden. We hebben namelijk zorg nodig, thuiszorg maar ook gewoon zorg van artsen op locatie. Zorg mijden kan voor gezonde mensen al gevaarlijk zijn en voor mensen met beperkingen al helemaal. We hebben die hulp nodig. N