Het leven word al snel saai wanneer je meer plat op je gat ligt dan zit of staat. Natuurlijk zijn er altijd katten te aaien, maar als het gaat om andere dingen, verveelt het allemaal al snel. Dingen als schrijven, yoga, wandelen, koken, huishouden, uitstapjes, naar de action gaan ;) , schilderen enz vallen uit of bijna uit.
Daarom start ik nu deze serie vanuit mijn perspectief en beleving wat interessant is om te doen. Dingen als spelletjes, boeken, online studies, doelen, 30 day challenges komen allemaal aan bod. Heck ik blog op dit moment vanaf mijn tablet, plat op mijn rug.
Vandaag geef ik aandacht aan een spelletje op de tablet: de Sims freeplay. Ik hoef de meeste mensen weinig meer uit te leggen over de Sims. Dit is gewoon een gratis geminimaliseerde versie er van.
Je bouwt je stad, creert en onderhoud sims, bouwt relaties, krijg kinderen, hobbies, banen en huisdieren. Je doet opdrachten en als je wilt kijk je wat ads voor extra cash en leefpunten.
Ik ben op dit moment een huis en filmstudio aan het maken en ik heb 10 volwassen sims, 2 babies, 2 peuters en 5 huisdieren. Ik heb verschillende werkplekken, winkels, een park. Simcity is ook verbonden aan een eiland waar op ik een stal en een paard heb. Ik heb een lesbisch stel, een stel met een transgender vrouw (or so I like to believe), een nerd, een vrouwelijke pan mythisch figuur, een chinese, franse, een frankenstein en dan nog een rocker. Een van mijn families zijn de Bananamans, met hun dochters Peach en Strawberry. Over het algemeen zorg ik goed voor de kinderen en huisdieren, maar soms zijn mijn sims apathische monsters.
Ik doe dit spel 2x per dag en het is kort, maar fijn vermaak. Het spel is zo leuk, dat het met recht de eerste in de serie moet zijn. En oh ja, mijn lieve chronicaatjes van me, koop een tablet als het kan en een microsd kaart. Geloof me, het is het waard.
Hier komt eindelijk de volgende blog over mijn onderzoeken naar MCAS. Vorige week had ik een afspraak in het LUMC over MCAS bij een allergoloog. Vol goede moed ging ik er heen, al wist ik eerlijk gezegd niet hoe het ging lopen. Misschien had ik achteraf literatuur mee moeten nemen over MCAS maar goed het wordt arrogant gevonden wanneer je een dokter probeert te vertellen wat wat is, meestal gaan we er van uit dat ze alles weten. Maar als er iets is wat meest van ons chronisch zieken weten is dat medici ook gewoon mensen zijn en we kunnen er niet vanuit gaan dat dokters perse alles weten. Weet je, met al die info die ze moeten weten kunnen ze wel eens dingen door elkaar halen, en heck met zoveel info die ze moeten weten zal er heus wel wat uit hun hoofd vallen, niet waar? Uiteindelijk was dat ook duidelijk in het gesprek. Hij en ik waren in een gesprek geraakt over MCAS waarin achteraf, na het gesprek helaas, duidelijk was dat hij het over een andere aandoening, mestcelaandoening h
Reacties
Een reactie posten