De laatste tijden zijn erg hectisch voor mij geweest. Ik kan het niet ontkennen en waarom zou ik? Emotioneel zat ik niet op een goede plek en dat had zijn tol. Langzaam ben ik weer omhoog aan het klimmen, en ik moet zeggen, klimmen kan ik best. Zelfs al wil ik niet te vroeg juichen want ik ben er nog lang niet.
Voor mij is het moeilijk om te accepteren dat de fysieke en emotionele klap op mijn lichaam de laatste tijd zijn tol hebben geeist. Achteruitgang. Fysiek kan ik een stuk minder dan ik zou willen en dat is best moeilijk. Want laat ik nu graag alles kunnen doen wat ik wil doen. Soms is de realiteit anders.
Toch is vooruitgang hetgene wat mijn bewegingen beschrijft. Want ik pak steeds meer op. Ik lees wel nog steeds enorm veel, maar goed. Ik ben weer stukjes aan het lopen wanneer ik naar buiten kan en het niet te heet is. De stoelfiets word weer gebruikt. Ik ben weer bezig met bloggen en ik ben weer bezig met kleuren in kleurboeken. Want dat is erg leuk!! Zelfs studeer ik hier en daar weer even of pak even een documentaire op. Heerlijk.
Ik ben een absolute Borderliner, en ik ben emotioneel all over the place de laatste tijd en ik heb enorme paniekklachten nog, maar ik merk dat er ergens in mij ook een diepe kracht aan het ontwaken is. Ik zorg weer wat meer voor mijzelf, en ik moet zeggen dat het mijn relatie ook goed doet, dat Barend mij weer ziet lachen dan hij mij dat heeft zien doen de afgelopen anderhalve maand. Ik mopper nog flink hoor op van alles en nog wat, maar goed even mopperen en het is weer over.
De drie dingen die ik eigenlijk weer goed oppak en/of start is gezond eten, schema´s en vrijwilligerswerk. Gezond eten deed ik over het algemeen wel, maar in het slechtse deel van mijn slechte periode at ik eigenlijk amper en was ik 5 kilo of meer kwijt binnen 2 weken. Daarna duurde het lang en was mijn eetpatroon overal en nergens, voor ik weer eigenlijk normaal at. Nu ben ik goed aan het fodmappen nog steeds, maar ben ook bewuster nog eens naar alles aan het kijken, er met een grote loep overheen aan het gaan. Hoe kan ik ondanks mijn fructose beperkingen in het dieet meer groente en fruit in de mix krijgen? Waar kan ik varieren? Ik heb ook weer een kleine order gedaan bij Body en fit voor oa rijstproteine, vegan kaas, noten, dus andere bronnen van eiwit voornamelijk zodat ik mijn eiwitten niet alleen uit dierlijke producten krijg en toch voldoende binnen krijg. Morgen maak ik een veeeeeeeeeel gezondere dan normaal pizza met een bodem van... bloemkool bijvoorbeeld! Experimenteren is het antwoord.
Maar dan moet ik wel koken, en dan moet ik mijn dagen zo inplennen dat ik ook voldoende rust krijg op de dagen dat ik kook. Schema´s dus. Stiekem ben ik fan van schema´s om eerlijk te zijn. Je moet wel van te voren weten dat je vrij moet zijn en dat je soms op de dag zelf alsnog met dingen moet kunnen schuiven indien nodig. Vooral als je je slechter voelt als verwacht, maar ook gewoon omdat soms gewoon dingen niet lopen als geplend. Als je je maar probeert zoveel mogelijk aan de plenning te houden. Je leert er bovendien van wat wel en wat niet werkt voor je, en of je dan dus wat minder moet in plennen bijvoorbeeld, of heck misschien wel meer. Ligt aan de persoon, dat is voor iedereen anders.
Een van de dingen die nu dus weer meegenomen worden in de plenning, is vrijwilligerswerk. Jawel, ik doe vrijwilligerswerk vanaf huis. Wisten meesten van jullie misschien nog niet eens. Voor enkele maanden nu werk ik weer voor Reakt, waar ik weer mee gaat starten begin Augustus wanneer zij die de facebookpagina regelt terug is van vakantie. Ik stuurde 2 keer per week nieuwsartikelen van de regio, tips voor allerlei zaken en evenementen in de regio naar haar toe en deel er van werd op de pagina geplaatst als de clientele er wat mee kon doen.
Daarnaast was ik een admin geworden voor een vriendengroep voor chronisch en onzichtbaar zieken. Dat was en is niet veel werk, maar heeft enkel een oogje in het zeil nodig. Vanuit daar heb ik sinds vorige week de overstap gemaakt naar meer vrijwilligerswerk. Sinds ik ingewerkt vorige week maandag ben ik nu dus ook onderdeel van het team van Onzichtbaar Ziek. Het is eigenlijk een heel natuurlijk verloop geweest dat ik besloot mijn hulp aan te bieden toen ze meer hulp konden gebruiken. Het voelde als iets wat ik wou en kon doen, zelfs al vind ik het wel eng met mijn faalangsten en panieken. Het is gewoon een prettig team, leuke mensen, en natuurlijk wil ik hun helpen en tegelijkertijd voor mijn gevoel ook op een constructieve manier met het ziek zijn bezig te zijn. Ik weet dat dat niet iets is wat iedereen helpt, maar het helpt mij, of ik heb op dit moment het idee dat het mij helpt. En uiteindelijk is het aan mij om te besluiten wat goed voor mij is en niet.
1 inwerksessie en 2 diensten verder, heb ik al het idee dat het mij al vrij natuurlijk afgaat, maar ik heb nog geen echte confronterende of moeilijke dingen meegemaakt. Ik was wel even onder de indruk over hoe moe ik mij na mijn eerste dienst voelde. De mensen die het al veel langer doen dan mij en ook vaker of meer intenser, ik heb er ontzaggelijk veel begrip voor. Het was een fijn moe, ik heb wat gedaan moe, maar het was zeker ook een moe, moe, moe moeoeoeoe. Toch ga ik er zeker wel mee door als alles gaat en ze mij natuurlijk goed vinden werken en willen houden. Het is absoluut de moeite waard.
Veel zal ik hier niet praten over mijn vrijwilligerswerk, zeker niet dat bij OnzichtbaarZiek, omdat ik vind dat wat achter de schermen plaats vind, achter de schermen moet blijven. En dat is wat het allemaal is. Veel achter de schermen werk. Ik zal natuurlijk wel referenties maken over wat het effect op mij is en of het goed maakt, maar details zal ik zeker niet delen.
Ja het leven gaat de goede kant op. En downs worden makkelijker te dragen als er ook ups bij komen kijken. Een positieve noot in ieder geval, en in posi-noot zitten vast meer goede eiwitten dan een pessi-noot. Sorry flauwe grap. Het is maandag. Dan mag dat, toch?
Voor mij is het moeilijk om te accepteren dat de fysieke en emotionele klap op mijn lichaam de laatste tijd zijn tol hebben geeist. Achteruitgang. Fysiek kan ik een stuk minder dan ik zou willen en dat is best moeilijk. Want laat ik nu graag alles kunnen doen wat ik wil doen. Soms is de realiteit anders.
Toch is vooruitgang hetgene wat mijn bewegingen beschrijft. Want ik pak steeds meer op. Ik lees wel nog steeds enorm veel, maar goed. Ik ben weer stukjes aan het lopen wanneer ik naar buiten kan en het niet te heet is. De stoelfiets word weer gebruikt. Ik ben weer bezig met bloggen en ik ben weer bezig met kleuren in kleurboeken. Want dat is erg leuk!! Zelfs studeer ik hier en daar weer even of pak even een documentaire op. Heerlijk.
Ik ben een absolute Borderliner, en ik ben emotioneel all over the place de laatste tijd en ik heb enorme paniekklachten nog, maar ik merk dat er ergens in mij ook een diepe kracht aan het ontwaken is. Ik zorg weer wat meer voor mijzelf, en ik moet zeggen dat het mijn relatie ook goed doet, dat Barend mij weer ziet lachen dan hij mij dat heeft zien doen de afgelopen anderhalve maand. Ik mopper nog flink hoor op van alles en nog wat, maar goed even mopperen en het is weer over.
De drie dingen die ik eigenlijk weer goed oppak en/of start is gezond eten, schema´s en vrijwilligerswerk. Gezond eten deed ik over het algemeen wel, maar in het slechtse deel van mijn slechte periode at ik eigenlijk amper en was ik 5 kilo of meer kwijt binnen 2 weken. Daarna duurde het lang en was mijn eetpatroon overal en nergens, voor ik weer eigenlijk normaal at. Nu ben ik goed aan het fodmappen nog steeds, maar ben ook bewuster nog eens naar alles aan het kijken, er met een grote loep overheen aan het gaan. Hoe kan ik ondanks mijn fructose beperkingen in het dieet meer groente en fruit in de mix krijgen? Waar kan ik varieren? Ik heb ook weer een kleine order gedaan bij Body en fit voor oa rijstproteine, vegan kaas, noten, dus andere bronnen van eiwit voornamelijk zodat ik mijn eiwitten niet alleen uit dierlijke producten krijg en toch voldoende binnen krijg. Morgen maak ik een veeeeeeeeeel gezondere dan normaal pizza met een bodem van... bloemkool bijvoorbeeld! Experimenteren is het antwoord.
Maar dan moet ik wel koken, en dan moet ik mijn dagen zo inplennen dat ik ook voldoende rust krijg op de dagen dat ik kook. Schema´s dus. Stiekem ben ik fan van schema´s om eerlijk te zijn. Je moet wel van te voren weten dat je vrij moet zijn en dat je soms op de dag zelf alsnog met dingen moet kunnen schuiven indien nodig. Vooral als je je slechter voelt als verwacht, maar ook gewoon omdat soms gewoon dingen niet lopen als geplend. Als je je maar probeert zoveel mogelijk aan de plenning te houden. Je leert er bovendien van wat wel en wat niet werkt voor je, en of je dan dus wat minder moet in plennen bijvoorbeeld, of heck misschien wel meer. Ligt aan de persoon, dat is voor iedereen anders.
Een van de dingen die nu dus weer meegenomen worden in de plenning, is vrijwilligerswerk. Jawel, ik doe vrijwilligerswerk vanaf huis. Wisten meesten van jullie misschien nog niet eens. Voor enkele maanden nu werk ik weer voor Reakt, waar ik weer mee gaat starten begin Augustus wanneer zij die de facebookpagina regelt terug is van vakantie. Ik stuurde 2 keer per week nieuwsartikelen van de regio, tips voor allerlei zaken en evenementen in de regio naar haar toe en deel er van werd op de pagina geplaatst als de clientele er wat mee kon doen.
Daarnaast was ik een admin geworden voor een vriendengroep voor chronisch en onzichtbaar zieken. Dat was en is niet veel werk, maar heeft enkel een oogje in het zeil nodig. Vanuit daar heb ik sinds vorige week de overstap gemaakt naar meer vrijwilligerswerk. Sinds ik ingewerkt vorige week maandag ben ik nu dus ook onderdeel van het team van Onzichtbaar Ziek. Het is eigenlijk een heel natuurlijk verloop geweest dat ik besloot mijn hulp aan te bieden toen ze meer hulp konden gebruiken. Het voelde als iets wat ik wou en kon doen, zelfs al vind ik het wel eng met mijn faalangsten en panieken. Het is gewoon een prettig team, leuke mensen, en natuurlijk wil ik hun helpen en tegelijkertijd voor mijn gevoel ook op een constructieve manier met het ziek zijn bezig te zijn. Ik weet dat dat niet iets is wat iedereen helpt, maar het helpt mij, of ik heb op dit moment het idee dat het mij helpt. En uiteindelijk is het aan mij om te besluiten wat goed voor mij is en niet.
1 inwerksessie en 2 diensten verder, heb ik al het idee dat het mij al vrij natuurlijk afgaat, maar ik heb nog geen echte confronterende of moeilijke dingen meegemaakt. Ik was wel even onder de indruk over hoe moe ik mij na mijn eerste dienst voelde. De mensen die het al veel langer doen dan mij en ook vaker of meer intenser, ik heb er ontzaggelijk veel begrip voor. Het was een fijn moe, ik heb wat gedaan moe, maar het was zeker ook een moe, moe, moe moeoeoeoe. Toch ga ik er zeker wel mee door als alles gaat en ze mij natuurlijk goed vinden werken en willen houden. Het is absoluut de moeite waard.
Veel zal ik hier niet praten over mijn vrijwilligerswerk, zeker niet dat bij OnzichtbaarZiek, omdat ik vind dat wat achter de schermen plaats vind, achter de schermen moet blijven. En dat is wat het allemaal is. Veel achter de schermen werk. Ik zal natuurlijk wel referenties maken over wat het effect op mij is en of het goed maakt, maar details zal ik zeker niet delen.
Ja het leven gaat de goede kant op. En downs worden makkelijker te dragen als er ook ups bij komen kijken. Een positieve noot in ieder geval, en in posi-noot zitten vast meer goede eiwitten dan een pessi-noot. Sorry flauwe grap. Het is maandag. Dan mag dat, toch?
Reacties
Een reactie posten