Voor de laatste blog van 2015 heb ik de pen gegeven aan mijn partner Barend die wat tips geeft aan de partners van de chronische patienten, in zijn geheel eigen stijl. Dank je wel lieverd dat je dit deed, en ik hoop mensen je vaker te kunnen laten lezen op mijn blog. Het woord is nu aan Barend!
De liefde kent vele vormen, maar de meest waardevolle vorm is die van het begrip, geduld, en onvoorwaardelijke empathie.
Maar het leven met iemand die chronisch ziek is vereist meer dan dat.
Het leven met iemand die chronisch ziek is betekent vaak handelen als je geliefde's schouder engeltje of duiveltje.
Het leven met een chronische ziekte is leven met onzekerheid, over wat je zelf moet doen en hoe je moet omgaan met andere mensen.
Dan is er de onzekerheid die elke dag brengt. Als geliefde kan je je best doen om te proberen elke dag zo goed mogelijk te laten verlopen, maar uiteindelijk moet ook jij leren dat rust en stabiliteit de hoekstenen zijn van het leven met een chronische aandoening.
Gezien je als geliefde een beter inzicht hebt in de situatie van je partner dan andere mensen, kan dit aanzienlijke frustratie met zich mee brengen.
Vooral wat betreft de foutieve inschattingen jegens motivaties en de fysieke en psychische situaties.
Er is echter altijd de wetenschap dat elke ervaring een schaduw is van de ervaringen van je partner, en de frustratie is empathisch.
Uiteidendelijk is dat de crux, het leren omgaan met de situatie waar iemand anders mee leeft, en een balans vinden.
Tussen wat jij nodig hebt en zij nodig hebben, tussen aanmoedig en kalmeren, en tussen wat vandaag moet gebeuren en wat later.
De liefde kent vele vormen, maar de meest waardevolle vorm is die van het begrip, geduld, en onvoorwaardelijke empathie.
Maar het leven met iemand die chronisch ziek is vereist meer dan dat.
Het leven met iemand die chronisch ziek is betekent vaak handelen als je geliefde's schouder engeltje of duiveltje.
Het leven met een chronische ziekte is leven met onzekerheid, over wat je zelf moet doen en hoe je moet omgaan met andere mensen.
Dan is er de onzekerheid die elke dag brengt. Als geliefde kan je je best doen om te proberen elke dag zo goed mogelijk te laten verlopen, maar uiteindelijk moet ook jij leren dat rust en stabiliteit de hoekstenen zijn van het leven met een chronische aandoening.
Gezien je als geliefde een beter inzicht hebt in de situatie van je partner dan andere mensen, kan dit aanzienlijke frustratie met zich mee brengen.
Vooral wat betreft de foutieve inschattingen jegens motivaties en de fysieke en psychische situaties.
Er is echter altijd de wetenschap dat elke ervaring een schaduw is van de ervaringen van je partner, en de frustratie is empathisch.
Uiteidendelijk is dat de crux, het leren omgaan met de situatie waar iemand anders mee leeft, en een balans vinden.
Tussen wat jij nodig hebt en zij nodig hebben, tussen aanmoedig en kalmeren, en tussen wat vandaag moet gebeuren en wat later.
Reacties
Een reactie posten