Doorgaan naar hoofdcontent

#MeToo

PTSS is niet alleen voor soldaten. PTSS is niet alleen voor mensen die het hebben overleefd in rampgebieden. Het komt vaker voor dan je lief hebt. Sommige mensen krijgen het na een auto-ongeluk. Vele mensen krijgen het van seksueel misbruik. 

Zo ook ik, ik heb wat ze noemen CPTSS, al heb ik daar niet de officiele diagnose van, ze geven die alleen onder de noemer PTSS maar er is mij al verteld dat dat de variant is die ik heb. De C in dit geval staat voor Complex, een meervoudige trauma ligt aan de oorsprong. Zoals je dan ook wel kan raden heb ik wat MeToo verhalen te vertellen. Maar ik wil eerst wat zeggen tegen de mensen die excuses blijven maken voor daders of slachtoffers in twijfel trekken als een automatische respons. 

Wij zien je. 

Dat is geen dreigement, dat is een feit. Wij onthouden wie wij kunnen vertrouwen en niet en wij zien je. Wie zien hou mensen als jullie ons opnieuw kwetsen en denken dat het ok is. Vraag jij je nou af waarom mensen in jouw omgeving nooit praten over hun ervaringen hiermee? Zie jij dat als een reden dat het daarom vast wel mee valt? Nee. Wie zien jou en wij vertrouwen jou voor geen ene meter.

Meer bezorgd voor de statistieken voor valse claims dan de statistieken over hoeveel verkrachters nog vrij rondlopen? Wij zien je.
Valse claims zijn enkele percenten maar en leiden zelden tot een serieus iets, de percentage mensen die denken dat iemand voor niets in de gevangenis zit is groter want wij geloven verkrachters eerder dan wij slachtoffers doen. Ondertussen lopen 9 van de 10 verkrachters nog vrij rond zonder ooit gestraft te zijn voor hun daden.
Het is toch onzin om een show nu te stoppen die jij zo graag ziet en zo belangrijk is voor jou om iets wat 30 jaar geleden is gebeurt? Wij zien je. 
Het moet je allemaal maar niet tot last zijn want ouwe koeien. Het probleem is alleen dat de effecten van zoiets je hele leven bij je blijft als slachtoffers. Het is geen vergeten en reken dan ook nog eens mee dat het dit keer bv over een 14jarige gaat.
Waarom komen ze er nu pas mee en waarom pas met zijn allen, zij ruiken vast geld! Wij zien je.
Meeste slachtoffers worden niet geloofd en het is hun woord tegen dat van de dader. Vaak kwamen mensen ook eerder met hun verhalen maar werd het heel lang stil gehouden en ontstond er een cultuur die dit gedrag van de slachtoffer liet gebeuren. Er is kracht in nummers. Als een naar voren komt, of iets naar voren komt dan begint de rest langzaam aan te rollen. Dat is publiekelijk en niet publiekelijk zo, in Hollywood en Sjakie's accountant bureau. Het gedrag wordt een inside joke.
Het is zo'n goede persoon dit doen zij vast niet! Wij zien je.
Fuck you, en wij zijn slechte personen en leugenaars? En iemand die met zo'n verhaal komt geloven is moeilijker dan accepteren dat iemand een lul is?
Waarom vertellen ze dat pas zo laat, ik vertel mijn kinderen dat ze het gelijk moeten vertellen, waarom pakken die kinderen dat zo aan bla bla bla? Wij zien je.
Echt, denk je echt na jou slachtoffer schuld geef acties die je vast niet beperkt tot het internet dat jouw kinderen nog bij jou komen voor hulp? Pleur op. We leren in deze maatschappij al snel als slachtoffers dat wij niet geloofd worden en eerder worden behandeld als een dader dan de daders zelf (Er bestaan meer waarom vragen voor een slachtoffer dan dat mensen vragen Waarom verkrachtte de dader?) 
Waarom deed slachtoffer dit, droeg ze dat, ging ze daar, was ze vrouw (er bestaan ook mannelijke slachtoffers, ik kom daar zo op terug maar dit soort dingen zijn specifiek voor vrouwen of mensen die overkomen als vrouw op de commentaar gevende persoon), durfde ze te bestaan en ademde ze op die manier? JOEHOE JIJ DAAR WIJ ZIEN JE!
Er bestaan GEEN ENKELE overeenkomst tussen wat een vrouw deed of niet deed en de statistieke kans op verkrachting, dit is een complete mythe. Meeste vrouwen worden verkracht in of nabij hun huis door iemand zij kent. Iemand waarvan zij dacht net als jij deed toen jij haar niet geloofde dat het zo'n goed persoon was die dat heus niet doet. Wanneer dit gebeurt zeggen jullie ook dat we een man nooit vertrouwen moeten maar als wij een man niet vertrouwen vinden jullie dat wij overdreven op onze hoede zijn, wat? 
Disclaimer dit geld ook voor andere vormen van mishandeling fyi, wij zien je.

Weet je wanneer wij ook jullie zien? Wanneer een mannelijk slachtoffer of iemand waarvan jullie denken dat hij man is, naar voren komt en jullie ze of niet geloven of gaan doen dat het vast wel fijn is, want het is toch sex met een vrouw bv wanneer een vrouw de dader is. Of vies worden van iemand die door een man is verkracht alsof hij opeens de besmettelijke homo heeft te pakken gekregen. Of doen dat het niet kan en niet wetende dat je geen controle hebt over hoe je penis reageert in die situaties, fysieke reacties komen niet alleen door emotionele aantrekkingskracht. Wij zien het ook wanneer je alleen om mannelijke slachtoffers geeft wanneer je het gesprek over vrouwelijke slachtoffers wil kapot maken met je commentaar en je stiekeme vrouwenhaat.

Denk voor je post en denk voor je besluit wat sexueel overschrijdend gedrag is of niet en denk voor je besluit het niet te geloven omdat het je niet uitkomt. Oh ja denk voor je voorbeelden geeft die exact de reden zijn waarom dit zo gedrag nog bestaat en je denkt dat vrouwen die aandacht willen en denk vooral voor je ze in een comic laat veranderen. 

Want MeToo en vele mensen die ik ken. Mijn vader was een pedofiel (nooit mij misbruikt hoor maar hij heeft shit gedaan) en leerde ons al snel dat elke vrouw een MeToo hoorde te zijn. 
MeToo toen ik een kind was en er familie was die kinderen op sommige manieren aanraken normaal was.
MeToo toen ik in een langdurige relatie niet leuke dingen meemaakte.
MeToo toen vrienden in verschillende groepen dachten dat het bv normale dingen waren om mijn borsten aan te raken omdat ze groot waren en ergere dingen en MeToo toen het in een geval escaleerde tot een aanranding met handen op mijn mond en zijn armen over mijn armen liggend tegen mij aanrijdend op de voetbalvelden. Toen ik jaren later op mijzelf woonde werd hij na enkele jaren voor ruim 8 jaar mijn buurman en durfde ik vaak niet naar buiten uit angst om hem tegen te komen en wanneer ik hem zag deed ik vriendelijk. 
MeToo toen ik in dat huis door iemand die aan de flat werkte werd vastgezet. De deuren waren open omdat de werklui ook in de huizen werkte op mijn verdieping maar hij had het dichtgedaan voor ik iets kon doen. Hij wou mijn msnadres eerder zou hij niet gaan en ik kon niet bij de deur komen. Ik was zo bang dat ik vergat een nepadres te geven. Gelukkig voegde hij mij niet toe.
In dat zelfde huis gebeurde ook een Ithappenedtoheraswell wat ik nooit vergat en waarin ik leerde dat 2 mannelijke vrienden, althans ik dacht dat ze vrienden waren ook hoorde in de categorie wij zien je slachtoffers de schuld geven en je meer zorgen maken over het effect dat dit op het leven heeft van de dader dan zijn slachtoffer, ik heb dit benoemd in een eerdere blog.
MeToo toen ik in mijn werkkleding van de Edah naar werk ging in de ochtend in een trein en ik betast werd door een groepje jongens die van alles probeerde te doen terwijl ik gewoon wou werken en gewoon een normale dag wou hebben. En ik weet wat je wil vragen, al herinner ik mij niet hoeveel mensen er in mijn mecoupe zat, niemand kwam helpen.
MeToo toen ik op straat een vorm van sexual harrasment tegen komt dan sexuele denigratie was en iemand mij op straat continu vertelde en langs mij heen liep dat ik lelijk was en waarom ik mij buitenshuis durfde te vertonen. Alsof mijn bestaan op straat afhankelijk was van of hij mij interessant voer vond om naar te kijken of niet. 

Er is vast zoveel waar ik niet denk maar wat ik wel weet dat er dingen bij zijn die ik heel weinig mensen heb verteld en soms pas veel later. Waarom? Omdat we leven in een wereld waarin we slachtoffers niet serieus nemen en waarin we nog voor een grote deel denken, als het gaat om mensen die in een lichaam worden geboren van iemand die wij vaak als vrouw bestempelen, dat zij toch hier voor de grote delen zijn voor het voordeel van de mannen. Als wij zo door blijven gaan en slachtoffers de schuld blijven geven en niet eens een kijkje nemen bij de daders dan blijft MeToo een AllOfThem en word het AllfutureThem en is dat niet iets waar we toch echt eens aan moeten werken. 

Hoe minder mensen PTSS, of andere chronische aandoeningen of wat dan ook krijgen door iets wat in grote lijnen voorkomen kan worden als we de daders niet meer de hand boven de hoofd houden, hoe beter. Ik denk dat we het daar wel eens over zijn, neem ik aan, dus misschien is het tijd dat we de MeToo veranderen in een MeToo, Ik ben ook hard aan het werk om de wereld een stukje beter te maken en een stukje veiliger voor iedereen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

MCAS, de volgende stap in het proces

Hier komt eindelijk de volgende blog over mijn onderzoeken naar MCAS. Vorige week had ik een afspraak in het LUMC over MCAS bij een allergoloog. Vol goede moed ging ik er heen, al wist ik eerlijk gezegd niet hoe het ging lopen. Misschien had ik achteraf literatuur mee moeten nemen over MCAS maar goed het wordt arrogant gevonden wanneer je een dokter probeert te vertellen wat wat is, meestal gaan we er van uit dat ze alles weten.  Maar als er iets is wat meest van ons chronisch zieken weten is dat medici ook gewoon mensen zijn en we kunnen er niet vanuit gaan dat dokters perse alles weten. Weet je, met al die info die ze moeten weten kunnen ze wel eens dingen door elkaar halen, en heck met zoveel info die ze moeten weten zal er heus wel wat uit hun hoofd vallen, niet waar? Uiteindelijk was dat ook duidelijk in het gesprek. Hij en ik waren in een gesprek geraakt over MCAS waarin achteraf, na het gesprek helaas, duidelijk was dat hij het over een andere aandoening, mestcelaandoening h

Mast Cell Activation Syndrome, en waarom ik dit keer mijn hele onderzoeksproces ga bloggen

Ik zie er een beetje tegen op deze post te maken maar ik doe het toch, ongeacht de reactie van de wereld. Of eigenlijk meer van mijzelf. Ik voel me al vaak zo´n aanstelster, ik heb al zoveel aandoeningen, moet ik er nog perse meer hebben ook? Blijkbaar. Mogelijk. Mogelijk is dat mijn lot. Maar in dit geval hebben sommige van mijn aandoeningen met elkaar te maken en sluit het een het ander dus niet uit. Ik ga binnenkort naar een allergoloog/internist. Er is namelijk een grote kans dat ik iets heb dat Mast Cell Activation Syndrome heet. Een probleem met mijn mestcellen dus. Het is een variant op Mastocytosis, wat in Nederland bekend is geworden onder name van mestcelziekte. Waarom denk ik dit? Laat het me uitleggen. In de afgelopen 2 jaar ben ik in een zachte vaart in het begin, maar een toennemende vaart nu allergisch geworden, of intolerant, hoe je het ook wil noemen. Het begon met lactose, toen soja, daarna werd het alle gluten, lactosevrije melk, ik ging op het fodmapdieet, en toen

Update oa MCAS

Het is vandaag exact 3 maanden geleden dat ik voor het laatst geblogd heb, en al wist ik dat het een tijd terug was, is hoe lang geleden het is, toch best schokkend. Zeker omdat het gebrek aan bloggen puur was omdat ik er echt niet toe in staat was. Niet dat ik een superlange blog zal in kunnen tikken. Mijn lichaam is er totaal nog niet mee eens. Toch wil ik wel weer even updaten al is er niet echt veel goed nieuws. Heb ik al verteld dat ik ook gediagnosticeerd ben met OCD? Nee? Dat komt later wel. Als eerste dit; er zijn zoveel dingen die mee spelen in waarom ik mij zieker voelt dat er niet 1 duidelijke oorzaak aan te wijzen is maar meerderen. Er is de POTS, die absoluut niet tegen de warmte kan. Op warme dagen is het vechten om koel te blijven en niet black out te gaan terwijl je de moeite doet om te kunnen bewegen om te drinken en electrolyten en zout binnen te krijgen. De MCAS en alle buikklachten tellen ook nog eens mee. Fibromyalgie laat dan zien, hallo ik ben er ook nog. Maar