Als chronisch zieke heb je een unieke positie waarin de maatschappij kan zien ennom eerlijk te zijn is het niet altijd leuk wat we zien. De maatschappij zet men onder druk altijd meer te presteren en iedereen die anders is, die geld kost ipv maakt of voor wat voor reden dan ook als niet productief wordt beschouwd staat al snel te boek als een crimineel, een fraudeur, een leugenaar, een dief van de portemonnee. We willen niet voor onze zwakkeren zorgen, want oh wee als we moeten beseffen dat wij ook onderdeel kunnen worden van die groep, oh nee! En dus zetten we zieken onder druk, want tja ziek zijn is niet normaal! En wij? Wie zien alles van onze positie hier op de vloer, en dat door deze dtuk steeds meer mensen naar beneden tumbelen. Oh als we toch liefde voor elkaar een kans konden geven. Queen (ft. David Bowie) - Under Pressure, dus.
https://youtu.be/a01QQZyl-_I
Ik zie er een beetje tegen op deze post te maken maar ik doe het toch, ongeacht de reactie van de wereld. Of eigenlijk meer van mijzelf. Ik voel me al vaak zo´n aanstelster, ik heb al zoveel aandoeningen, moet ik er nog perse meer hebben ook? Blijkbaar. Mogelijk. Mogelijk is dat mijn lot. Maar in dit geval hebben sommige van mijn aandoeningen met elkaar te maken en sluit het een het ander dus niet uit. Ik ga binnenkort naar een allergoloog/internist. Er is namelijk een grote kans dat ik iets heb dat Mast Cell Activation Syndrome heet. Een probleem met mijn mestcellen dus. Het is een variant op Mastocytosis, wat in Nederland bekend is geworden onder name van mestcelziekte. Waarom denk ik dit? Laat het me uitleggen. In de afgelopen 2 jaar ben ik in een zachte vaart in het begin, maar een toennemende vaart nu allergisch geworden, of intolerant, hoe je het ook wil noemen. Het begon met lactose, toen soja, daarna werd het alle gluten, lactosevrije melk, ik ging op het fodmapdieet, en toen...
Reacties
Een reactie posten