Als chronisch zieke heb je een unieke positie waarin de maatschappij kan zien ennom eerlijk te zijn is het niet altijd leuk wat we zien. De maatschappij zet men onder druk altijd meer te presteren en iedereen die anders is, die geld kost ipv maakt of voor wat voor reden dan ook als niet productief wordt beschouwd staat al snel te boek als een crimineel, een fraudeur, een leugenaar, een dief van de portemonnee. We willen niet voor onze zwakkeren zorgen, want oh wee als we moeten beseffen dat wij ook onderdeel kunnen worden van die groep, oh nee! En dus zetten we zieken onder druk, want tja ziek zijn is niet normaal! En wij? Wie zien alles van onze positie hier op de vloer, en dat door deze dtuk steeds meer mensen naar beneden tumbelen. Oh als we toch liefde voor elkaar een kans konden geven. Queen (ft. David Bowie) - Under Pressure, dus.
https://youtu.be/a01QQZyl-_I
Hier komt eindelijk de volgende blog over mijn onderzoeken naar MCAS. Vorige week had ik een afspraak in het LUMC over MCAS bij een allergoloog. Vol goede moed ging ik er heen, al wist ik eerlijk gezegd niet hoe het ging lopen. Misschien had ik achteraf literatuur mee moeten nemen over MCAS maar goed het wordt arrogant gevonden wanneer je een dokter probeert te vertellen wat wat is, meestal gaan we er van uit dat ze alles weten. Maar als er iets is wat meest van ons chronisch zieken weten is dat medici ook gewoon mensen zijn en we kunnen er niet vanuit gaan dat dokters perse alles weten. Weet je, met al die info die ze moeten weten kunnen ze wel eens dingen door elkaar halen, en heck met zoveel info die ze moeten weten zal er heus wel wat uit hun hoofd vallen, niet waar? Uiteindelijk was dat ook duidelijk in het gesprek. Hij en ik waren in een gesprek geraakt over MCAS waarin achteraf, na het gesprek helaas, duidelijk was dat hij het over een andere aandoening, mestcelaandoening h
Reacties
Een reactie posten