Doorgaan naar hoofdcontent

Journalprompt tijd!!

Vandaag doe ik eens iets wat ik altijd heb willen doen voor mijn blog, een journalprompt. Een idee dat je eens het bloggen van een anders persoonlijke kant laat benaderen. Dat er voor zorgt dat je dieper in dat brein van je duikt op allerlei levels en mensen je leren kennen. Of die gewoon grappig zijn, harrrr.

Mijn journalprompt voor vandaag is: Hoe wil ik dat mijn leven is wanneer ik ouder ben?

Het is iets waar iedereen over nadenkt. Hoe wil je dat het leven is als je ouder bent, of zelfs oud. Bejaard. Vergrijsd. Sharpei-achtig. 
Nou ook ik denk er veel over na. Weet je, ik wil graag heel oud worden. Niet perse 100 of er over, maar minsten 85+ zou erg fijn zijn want om eerlijk te zijn wil ik graag die periode krijgen die voor sommige oude hangzakken beschikbaar komen, namelijk die tweede jeugd.
Ik hoor wel eens verhalen over oude mensen die anderen dood laten schrikken door op hun ramen te kloppen verkleed als dood, of door gewoon nog te durven een striptease te geven en ik denk man oh man, dat wil ik ook. Nee niet mensen dood laten schrikken, maar gewoon een fuck you attitude en gewoon heerlijk ondeugend zijn en gewoon genieten als een baldadig kind.

Wat ik ook wil is meer rust in mijn lichaam hebben als ik ouder ben. Het klinkt tegenstrijdig, ik weet het. Ik heb die rust namelijk niet, en ik denk dat het mij goed doet om gewoon kalm en niet gehaast te voelen. Niet te denken aan wat moet maar gewoon zijn. Weet je, ik denk dat ik veel meer van de wereld merk en zie als ik niet het gevoel continu meer heb alles er uit te moeten halen wat er in zit, snap je?
Ja ok, klinkt apart van iemand die er zo weinig lijkt uit te halen, en zoveel thuis zit en waar de wereld aan haar voorbij gaat, maar dat is wel mijn state of mind, ik wil alles doen en veel doen en ik wil de hele wereld in mijn opnemen. Het heeft zo zijn voordelen, ik zie veel meer dan meesten omdat ik oog voor detail heb maar het is ook enorm frustrerend want wat je ook doet is nooit genoeg. 

En dat wil ik voor als ik oud ben. Dat wat ik doe, genoeg is. En ik denk als je die staat van zijn bereik, dat ik juist ook die genietende ondeugende mens kan worden die ik voor ogen heb, want ik ben genoeg. Wat ik doe is genoeg. Het is allemaal ok. Ik mag zijn wie ik wil zijn en dat is exact wat ik wil voor mij wanneer ik ouder ben.
Ik wil geen grumpy beer worden die een beetje rond loopt te mokken over het feit dat ik elk moment dood neer kan vallen. Ik ga niet minder dood als ik dat doet en wat heb ik er aan? Ik ga niet sneller dood als ik gewoon geniet van het leven! Daarom dat dus. 

Ja het leven is gecompliceerd en vol regels en beperkingen en ook dan zal het gecompliceerd zijn maar ik hoef het niet meer gecompliceerd te maken dan het is op elk gebied van mijn leven en dat zal ik ook niet doen als ik het genot mag mee maken van oud worden, wat ik absoluut van plan ben om te zien in dat leven van mij. Man en ik zal er awesome uit zien met grijs haar en wanneer ika f en toe toch een haarkleuring rock, en flirten met verplegers en verpleegsters die niet weten of ze het grappig vinden of niet, en ik zal mijn partner nog regelmatig in de billen knijpen. Wel allemaal met respect voor de lichamelijke autonomie van iedereen waarmee ik in contact komt natuurlijk. Gut, ja.

Ik wil genieten van het leven. Van elk aspect ervan. En dat is ook zeker dus van het ouder worden en oud zijn. Want, waarom niet? Toch? Dacht ik ook.

Reacties

Populaire posts van deze blog

MCAS, de volgende stap in het proces

Hier komt eindelijk de volgende blog over mijn onderzoeken naar MCAS. Vorige week had ik een afspraak in het LUMC over MCAS bij een allergoloog. Vol goede moed ging ik er heen, al wist ik eerlijk gezegd niet hoe het ging lopen. Misschien had ik achteraf literatuur mee moeten nemen over MCAS maar goed het wordt arrogant gevonden wanneer je een dokter probeert te vertellen wat wat is, meestal gaan we er van uit dat ze alles weten.  Maar als er iets is wat meest van ons chronisch zieken weten is dat medici ook gewoon mensen zijn en we kunnen er niet vanuit gaan dat dokters perse alles weten. Weet je, met al die info die ze moeten weten kunnen ze wel eens dingen door elkaar halen, en heck met zoveel info die ze moeten weten zal er heus wel wat uit hun hoofd vallen, niet waar? Uiteindelijk was dat ook duidelijk in het gesprek. Hij en ik waren in een gesprek geraakt over MCAS waarin achteraf, na het gesprek helaas, duidelijk was dat hij het over een andere aandoening, mestcelaandoening h

Mast Cell Activation Syndrome, en waarom ik dit keer mijn hele onderzoeksproces ga bloggen

Ik zie er een beetje tegen op deze post te maken maar ik doe het toch, ongeacht de reactie van de wereld. Of eigenlijk meer van mijzelf. Ik voel me al vaak zo´n aanstelster, ik heb al zoveel aandoeningen, moet ik er nog perse meer hebben ook? Blijkbaar. Mogelijk. Mogelijk is dat mijn lot. Maar in dit geval hebben sommige van mijn aandoeningen met elkaar te maken en sluit het een het ander dus niet uit. Ik ga binnenkort naar een allergoloog/internist. Er is namelijk een grote kans dat ik iets heb dat Mast Cell Activation Syndrome heet. Een probleem met mijn mestcellen dus. Het is een variant op Mastocytosis, wat in Nederland bekend is geworden onder name van mestcelziekte. Waarom denk ik dit? Laat het me uitleggen. In de afgelopen 2 jaar ben ik in een zachte vaart in het begin, maar een toennemende vaart nu allergisch geworden, of intolerant, hoe je het ook wil noemen. Het begon met lactose, toen soja, daarna werd het alle gluten, lactosevrije melk, ik ging op het fodmapdieet, en toen

Update oa MCAS

Het is vandaag exact 3 maanden geleden dat ik voor het laatst geblogd heb, en al wist ik dat het een tijd terug was, is hoe lang geleden het is, toch best schokkend. Zeker omdat het gebrek aan bloggen puur was omdat ik er echt niet toe in staat was. Niet dat ik een superlange blog zal in kunnen tikken. Mijn lichaam is er totaal nog niet mee eens. Toch wil ik wel weer even updaten al is er niet echt veel goed nieuws. Heb ik al verteld dat ik ook gediagnosticeerd ben met OCD? Nee? Dat komt later wel. Als eerste dit; er zijn zoveel dingen die mee spelen in waarom ik mij zieker voelt dat er niet 1 duidelijke oorzaak aan te wijzen is maar meerderen. Er is de POTS, die absoluut niet tegen de warmte kan. Op warme dagen is het vechten om koel te blijven en niet black out te gaan terwijl je de moeite doet om te kunnen bewegen om te drinken en electrolyten en zout binnen te krijgen. De MCAS en alle buikklachten tellen ook nog eens mee. Fibromyalgie laat dan zien, hallo ik ben er ook nog. Maar