Chronisch tijdgebrek

Het leven word al snel saai wanneer je meer plat op je gat ligt dan zit of staat. Natuurlijk zijn er altijd katten te aaien, maar als het gaat om andere dingen, verveelt het allemaal al snel. Dingen als schrijven, yoga, wandelen, koken, huishouden, uitstapjes, naar de action gaan ;) , schilderen enz vallen uit of bijna uit. Daarom start ik nu deze serie vanuit mijn perspectief en beleving wat interessant is om te doen. Dingen als spelletjes, boeken, online studies, doelen, 30 day challenges komen allemaal aan bod. Heck ik blog op dit moment vanaf mijn tablet, plat op mijn rug. Vandaag geef ik aandacht aan een spelletje op de tablet: de Sims freeplay. Ik hoef de meeste mensen weinig meer uit te leggen over de Sims. Dit is gewoon een gratis geminimaliseerde versie er van. Je bouwt je stad, creert en onderhoud sims, bouwt relaties, krijg kinderen, hobbies, banen en huisdieren. Je doet opdrachten en als je wilt kijk je wat ads voor extra cash en leefpunten. Ik ben op dit moment een hui

Daar ben ik dan, in de inmiddels veel te bekende slaapkamer. Aan mijn rechterkant de wolvendrieluik, aan mijn linkerkant het buisje met kamille en boven mijn hoofd, op het plafond, mijn bekende grote trilspin. Ik verveel me dood, ik voel me opgesloten en ik ben alle puf kwijt om het allemaal van een positieve kant te gaan bekijken. Ik ben op. Als iemand tegen mij zegt dat ze ook wel lekker thuis willen zijn, dan schop ik ze in de noten, ja zelfs als ze vrouw zijn. Als iemand tegen mij zegt dat ik mij aanstel, doe ik het zelf. Als ze zeggen dat het tussen mij oren zit en dat ik wel beter word als ik er gewoon in geloof dat het niets is, dan... Je snapt wat ik bedoel, ik schop graag noten. Alsof ik zo graag thuis ben, of ziek voel, of niet al heb geprobeerd voor heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel lang om te doen alsof er niets aan de hand is. Soms schrijf ik wat in korte sessies, wat lang goed ging, maar nu kom ik apper aan enkele honderd woorden per dag. Soms speel ik een spelletje maar d

Welcome to my series on how to Feminist. Nah I am kidding, this is a series on how I view things from a feminist perspective. This is going to be in English, as the occasional post on my blog will be, but in general my blog remains Dutch, for my trusted followers, of which I don't have much yet. Today I want to ask your attention for my the first meninist comment I want to adress in this series, and this comment is called: But women do have equal rights in the west and women in the east have it worse and blah blah blah that's why feminism is not needed in western society, you womanhaters you, go make me a sandwich! *insert misuse of grammar and teenage lingo here* Well first, no. No to every fucking thing. Especially the sandwich part. Make your own sandwich or starve. I'm too busy coming for your privileges. Women don't have equal rights. Sure, on paper they do: They have rights to housing, voting, and so on, but that's all there is to it. People, and with

Ik wou dat ik kon zeggen dat ik met verbazing de interview met de Telegraaf heb zitten lezen, maar nee ik kan dat soort leugens niet meer opbrengen. Het is dat soort rhetoriek, dat soort angst aanjagen dat typerend is voor het ronduit beschamend politiek maken over de rug van slachtoffers dat u graag doet.  Het was een grappig interview, dat zeker wel. Ik vond het erg amusant hoe u elke keer weer hetzelfde riedeltje herhaalde zonder eigenlijk echt antwoord te geven op de meeste vragen. Maar er is een groot probleem, het klopt van geen kant, en het is passend bij iemand die alleen maar bevestiging zoekt van zijn eigen mening en niet kijkt naar de feiten en weigert iets te leren.  Het is vriendelijk dat je nu van 'alle terroristen zijn moslim' naar 'bijna alle terroristen zijn moslim' ben gegaan maar dit klopt gewoon feitelijk niet. Ik heb er pas nog een engelse blogpost over gemaakt. Het is niet eens dichtbij de waarheid. Weet je namelijk wie de meeste aanslagen make

I am so saddened that I had to make this post about the assanine assumptions people make in the light of the Syrian refugee problems and the Paris attacks, but if I hear one more person say: "Not all muslims are terrorist, but all terrorists are muslim!!", I am going to get my friends Gerardo's pile of printing paper and hit you over the white superiority complex bleached heads with hit. Lets bring out facts and stats for you!! This should be fun. This are the things the mainstream media doesn't want you to know and why you should ALWAYS fact check on the internet and not just on the sites you share beliefs with. PS Follow the Guardian, I dare your little hearts to try that out. Might surprise you (but not me) how horribly, horribly prejudiced Fox is, and even sometimes flat out telling lies.MUSLIMS ARE BY FAR NOT THE ONLY ONES CAPABLE OF TERRORIST ACTS. Less than 2% of the terrorist attacks in Europe are Muslim related. Or better said generally 'religiously motiv

Mijn hoofd is op dit moment bij Parijs. Nog steeds en passievol. Ik hou in de gaten op FB of er misschien mensen die ik ken bij het concert waren, ik ga straks op de schrijfsites of mijn medeschrijvers bij NaNoWriMo veilig zijn. De Guardian app updates mijn tablet volle kracht werkende. Ook heb ik besloten om sowieso gewoon naar Parijs te gaan volgende maand, voor de klimaattop, als mijn lichaam het toelaat. Verschrikt kijk ik naar de foto's en video's, en soms huil ik. De kleine video geschoten vanuit een kamer bij de nooduitgang van Bataclan brak mijn hart. Ik kan niet beschrijven hoe mijn hart vol is met de ervaringen van al die slachtoffers. Maar ik moet even IETS HEEL BELANGRIJKS KWIJT. Ik wil mensen er aan herinneren dat racisme geen plaats heeft in de discussie over de verschrikkelijke terroristische aanslagen die bij alle mogelijkheden toch van IS vandaan komen. Nu harder dan ooit moeten we samenkomen en sterk staan met onze broeders die juist van dit soort

Een dag of dertien geleden ben ik begonnen aan NaNoWriMo en ik moet eerlijk bekennen dat ik onder een steen ben gekropen zoveel mogelijk en mijn wereld zo'n 80% deze uitdaging bevat. En ik moet zeggen dat het mij over het algemeen goed bevalt! Ik schrijf, ik schrijf wat meer, heb muziek herontdekt, communiceer met medeschrijvers op Twitter, Instagram op de forums en andere sites, en ik lees peptalks van schrijvers. Ik ben vrij vastberaden dit jaar te gaan slagen en mijn boek af te maken, of in ieder geval de eerste versie, en het herschrijven en checken van een tweede versie. De andere dingen komen denk ik begin volgend jaar vast. Maar ik ben goed op dreef en ik ben dus vastberaden! En mijn woordteller kan dat bewijzen, want mijn woordenaantal staat namelijk al over 27.000 met meer dan een maand nog te gaan. Het doel is 50.000 trouwens. Als je bedenkt dat maar 17% van de mensen die meedoen het doel halen, steven ik af op een prestatie. En dan heb ik nog niet eens over de woorden v

Daar lag ik dan, een minuut of tien geleden, naar mijn spin op het plafond te staren. Ja er zit al maanden een hooiwagen daar en op een rare manier geeft het beestje een beetje comfort. Maar dit keer niet. Zelfs lieve Chopin die naast mij lag te knorren hielp niet. Want ik voelde, en voel mij nog steeds, ziek. Heel heel ziek. Ik dacht er hard over na of ik hier een blog over wou maken, ik wil niet altijd overkomen als een negative ninny. Maar zoals je ziet, heb ik besloten het wel te doen. Te vaak laten mensen het niet weten wanneer het niet goed gaat als ze chronisch ziek zijn, terwijl openheid en eerlijkheid helemaal niet zeuren is. Het geeft aandacht aan de problemen die wij ervaren, en kennis is macht. Nou is het niet perse alleen het chronisch ziek dat het probleem is voor mij op dit moment maar het speelt zeker wel mee. De immuunsysteem van iemand die chronisch ziek is, is gewoonweg naar de knoppen. Daarnaast zorgt bedrust ervoor dat je allerlei klachten krijgt van het gebrek a