Chronisch tijdgebrek

De laatste tijden zijn erg hectisch voor mij geweest. Ik kan het niet ontkennen en waarom zou ik? Emotioneel zat ik niet op een goede plek en dat had zijn tol. Langzaam ben ik weer omhoog aan het klimmen, en ik moet zeggen, klimmen kan ik best. Zelfs al wil ik niet te vroeg juichen want ik ben er nog lang niet.  Voor mij is het moeilijk om te accepteren dat de fysieke en emotionele klap op mijn lichaam de laatste tijd zijn tol hebben geeist. Achteruitgang. Fysiek kan ik een stuk minder dan ik zou willen en dat is best moeilijk. Want laat ik nu graag alles kunnen doen wat ik wil doen. Soms is de realiteit anders. Toch is vooruitgang hetgene wat mijn bewegingen beschrijft. Want ik pak steeds meer op. Ik lees wel nog steeds enorm veel, maar goed. Ik ben weer stukjes aan het lopen wanneer ik naar buiten kan en het niet te heet is. De stoelfiets word weer gebruikt. Ik ben weer bezig met bloggen en ik ben weer bezig met kleuren in kleurboeken. Want dat is erg leuk!! Zelfs studeer ik hier

Vandaag gaat het 32 graden buiten worden. De heetste dag van de zomer tot nu toe. Een zomer die niet echt zomer wou worden. De laatste dagen was de zomer er toch echt flink van overtuigd dat het nu dan toch echt wel tijd word om zomer te worden. En ik snap dat daar veel mensen blij van worden, want ja zon, zee, strand, vakanties, uitstapjes, alle dingen die in het verschiet liggen omdat de zon energie geeft.... Met een vol hart kijk ik naar de foto´s op Facebook. De boeken die gelezen worden op het strand. De bikini´s. De foto´s van het buitenland. Ik snap dat veel mensen heerlijk aan het genieten zijn, en daar word mijn hart vol van, want weet je, mensen hebben best die heerlijke tijden verdient. Ik zou mij bijna schuldig voelen over het feit dat ik liever niet had gehad dat het zo warm was. Dat het geen zomer werd, maar een verlengde lente. Wel lekker warm enzo maar niet dit, niet zoals dit. Sorry, maar ik gun jullie allemaal jullie strand enzo, maar ik moet eerlijk bekennen dat

Vers van de... nu ja fodmapreceptenblog! Een nieuw fodmaprecept. Fodmaprijstloempia´s  

Het is al weer een tijdje geleden sinds mijn laatste blog. Ik kan om eerlijk te zijn niet eens herinneren wat mijn laatste blog was. Om eerlijk te zijn, het is even een moeilijke tijd geweest. Je zie, soms worden dingen gewoon even te veel en soms zegt een geest dan even knak. Ik kan niet zeggen dat ik iemand met een dikke huid ben en dat is niet erg, ik mag best gevoelig zijn en al heb ik niet meer de behoefte om mij continu te verdedigen en al heb ik geen behoefte alles persoonlijk te nemen en al zijn er dingen in mij veranderd, ik heb nog steeds mijn zwakke plekken. Naast mijn fysieke situatie heb ik namelijk ook psychische aandoeningen, nu ja het hangt eigenlijk samen. Al die dingen vinden zijn oorsprong in dezelfde locatie het brein, het zijn allemaal disfuncties van hoe dingen horen te werken. Niet de tussen de oren zoals meeste mensen bedoelen als ze zeggen "het zit tussen je oren" maar gewoon letterlijk. Het zijn functies in de brein die niet perse goed werken. Da