Het is al weer een tijdje geleden sinds mijn laatste blog. Ik kan om eerlijk te zijn niet eens herinneren wat mijn laatste blog was. Om eerlijk te zijn, het is even een moeilijke tijd geweest. Je zie, soms worden dingen gewoon even te veel en soms zegt een geest dan even knak.
Ik kan niet zeggen dat ik iemand met een dikke huid ben en dat is niet erg, ik mag best gevoelig zijn en al heb ik niet meer de behoefte om mij continu te verdedigen en al heb ik geen behoefte alles persoonlijk te nemen en al zijn er dingen in mij veranderd, ik heb nog steeds mijn zwakke plekken.
Naast mijn fysieke situatie heb ik namelijk ook psychische aandoeningen, nu ja het hangt eigenlijk samen. Al die dingen vinden zijn oorsprong in dezelfde locatie het brein, het zijn allemaal disfuncties van hoe dingen horen te werken. Niet de tussen de oren zoals meeste mensen bedoelen als ze zeggen "het zit tussen je oren" maar gewoon letterlijk. Het zijn functies in de brein die niet perse goed werken. Dat, en in mijn geval trauma. Ik heb Borderline, en PTSD, ik ben gevoelig. Daarnaast kunnen dingen als ME en POTS ook de breinfuncties deels aantasten.
Neem iemand als mij, en neem de situaties van de laatste tijd. Neem erbij in dat ik een groot deel van mijn onafhankelijkheid kwijt ben en door de situatie pijnlijk herinnerd word aan mijn tekortkomingen, dat ik niet altijd meer de levendige gesprekspartner ben die ik graag wil zijn om maar wat te noemen... Neem dan ook nog eens een goede dosis verlatingsangst, een gebrekkige zelfvertrouwen en nu ja dingen die allemaal door elkaar gaan lopen en het maar moeten door gaan fysiek beter te moeten worden en ga zo maar door, je kan het raden, het is een storm in een glas water.
Het is even heel zwaar geweest, en het is nog maar ik kan er beter mee om gaan al is het moeilijk. Ik heb nieuwe medicijnen maar het is constant opletten want het kan de bloeddruk verlagen, slecht effect hebben op de POTS en dat kan soms de verwarring erger maken onder andere. Vooral de ochtenden zijn dus moeilijk. Ik heb veel last van de benen. Veel last van flashbacks. Veel last van emoties die soms alle kanten op gaan. Maar stukje bij beetje lijk ik mijzelf aardig terug te vinden en ik begin mijzelf inderdaad wel steeds sterker voelen.
Mijn antwoord op dingen als dit is toch meer off the grid gaan als normaal. Meer dingen doen die niet perse online hoeven te gebeuren en meer dingen op mijn eigen tempo te doen. Ik heb gewoon rust nodig dan en kalmte. Barend is ook echt een steun en toeverlaat hierin. Hij luistert enorm veel naar mij, wat ik nodig heb spendeert tijd met mij, en geeft mij ook de ruimte waar nodig. Ik heb veel gelezen bijvoorbeeld, en het was heerlijk. Soms is even niet online zijn ook lekker toch? Vind ik wel.
Ik heb gebaseerd op dit ook besloten dat ik mijn online voetprint significant wil verminderen. Het zal vast nog wel groot zijn, maar duidelijk minder. Er gaat een heel stuk wegvallen hierin. Ik wil bewuster zijn en meer dingen doen waar ik behoefte aan heb en niet als een zombie dit en dat doen. Mind you, ik was echt zo´n beetje overal wel te vinden, dus het is niet moeilijk dat te verminderen. Waar ik wel en niet ben word dus meer een bewustere keuze.
De blog blijft. Ik heb niet veel lezers, maar ik blijf schrijven voor jullie. En vooral voor mijzelf natuurlijk. Ik ben natuurlijk gewoon op facebook, al denk ik dat twitter niet meer er zal zijn en de rest? Ik zie wel? Mijn hele oude emailaccount ga ik finally deleten en kijken of er nog hele oude sites zijn waar ik misschien op ingeschreven was die ook weg kunnen.
Al bij al, het was een enerverende tijd, ik weet dat het geen positieve post is maar het is mijn plekje waar ik mijn ding kwijt kan. Want ik hoop, ik geloof dat dingen wel goed komen en ik geloof dat je soms best even heerlijk ouderwets mag zeuren. :D
Ik kan niet zeggen dat ik iemand met een dikke huid ben en dat is niet erg, ik mag best gevoelig zijn en al heb ik niet meer de behoefte om mij continu te verdedigen en al heb ik geen behoefte alles persoonlijk te nemen en al zijn er dingen in mij veranderd, ik heb nog steeds mijn zwakke plekken.
Naast mijn fysieke situatie heb ik namelijk ook psychische aandoeningen, nu ja het hangt eigenlijk samen. Al die dingen vinden zijn oorsprong in dezelfde locatie het brein, het zijn allemaal disfuncties van hoe dingen horen te werken. Niet de tussen de oren zoals meeste mensen bedoelen als ze zeggen "het zit tussen je oren" maar gewoon letterlijk. Het zijn functies in de brein die niet perse goed werken. Dat, en in mijn geval trauma. Ik heb Borderline, en PTSD, ik ben gevoelig. Daarnaast kunnen dingen als ME en POTS ook de breinfuncties deels aantasten.
Neem iemand als mij, en neem de situaties van de laatste tijd. Neem erbij in dat ik een groot deel van mijn onafhankelijkheid kwijt ben en door de situatie pijnlijk herinnerd word aan mijn tekortkomingen, dat ik niet altijd meer de levendige gesprekspartner ben die ik graag wil zijn om maar wat te noemen... Neem dan ook nog eens een goede dosis verlatingsangst, een gebrekkige zelfvertrouwen en nu ja dingen die allemaal door elkaar gaan lopen en het maar moeten door gaan fysiek beter te moeten worden en ga zo maar door, je kan het raden, het is een storm in een glas water.
Het is even heel zwaar geweest, en het is nog maar ik kan er beter mee om gaan al is het moeilijk. Ik heb nieuwe medicijnen maar het is constant opletten want het kan de bloeddruk verlagen, slecht effect hebben op de POTS en dat kan soms de verwarring erger maken onder andere. Vooral de ochtenden zijn dus moeilijk. Ik heb veel last van de benen. Veel last van flashbacks. Veel last van emoties die soms alle kanten op gaan. Maar stukje bij beetje lijk ik mijzelf aardig terug te vinden en ik begin mijzelf inderdaad wel steeds sterker voelen.
Mijn antwoord op dingen als dit is toch meer off the grid gaan als normaal. Meer dingen doen die niet perse online hoeven te gebeuren en meer dingen op mijn eigen tempo te doen. Ik heb gewoon rust nodig dan en kalmte. Barend is ook echt een steun en toeverlaat hierin. Hij luistert enorm veel naar mij, wat ik nodig heb spendeert tijd met mij, en geeft mij ook de ruimte waar nodig. Ik heb veel gelezen bijvoorbeeld, en het was heerlijk. Soms is even niet online zijn ook lekker toch? Vind ik wel.
Ik heb gebaseerd op dit ook besloten dat ik mijn online voetprint significant wil verminderen. Het zal vast nog wel groot zijn, maar duidelijk minder. Er gaat een heel stuk wegvallen hierin. Ik wil bewuster zijn en meer dingen doen waar ik behoefte aan heb en niet als een zombie dit en dat doen. Mind you, ik was echt zo´n beetje overal wel te vinden, dus het is niet moeilijk dat te verminderen. Waar ik wel en niet ben word dus meer een bewustere keuze.
De blog blijft. Ik heb niet veel lezers, maar ik blijf schrijven voor jullie. En vooral voor mijzelf natuurlijk. Ik ben natuurlijk gewoon op facebook, al denk ik dat twitter niet meer er zal zijn en de rest? Ik zie wel? Mijn hele oude emailaccount ga ik finally deleten en kijken of er nog hele oude sites zijn waar ik misschien op ingeschreven was die ook weg kunnen.
Al bij al, het was een enerverende tijd, ik weet dat het geen positieve post is maar het is mijn plekje waar ik mijn ding kwijt kan. Want ik hoop, ik geloof dat dingen wel goed komen en ik geloof dat je soms best even heerlijk ouderwets mag zeuren. :D
Reacties
Een reactie posten