Doorgaan naar hoofdcontent

Arm in arm met Parijs

Mijn hoofd is op dit moment bij Parijs. Nog steeds en passievol. Ik hou in de gaten op FB of er misschien mensen die ik ken bij het concert waren, ik ga straks op de schrijfsites of mijn medeschrijvers bij NaNoWriMo veilig zijn. De Guardian app updates mijn tablet volle kracht werkende. Ook heb ik besloten om sowieso gewoon naar Parijs te gaan volgende maand, voor de klimaattop, als mijn lichaam het toelaat. Verschrikt kijk ik naar de foto's en video's, en soms huil ik. De kleine video geschoten vanuit een kamer bij de nooduitgang van Bataclan brak mijn hart. Ik kan niet beschrijven hoe mijn hart vol is met de ervaringen van al die slachtoffers. Maar ik moet even IETS HEEL BELANGRIJKS KWIJT.

Ik wil mensen er aan herinneren dat racisme geen plaats heeft in de discussie over de verschrikkelijke terroristische aanslagen die bij alle mogelijkheden toch van IS vandaan komen. Nu harder dan ooit moeten we samenkomen en sterk staan met onze broeders die juist van dit soort dingen wegvluchtte in hun land. De mensen die net zo hard tegen terrorisme zijn als wij.

Op dit moment leven de moslims in angst in Frankrijk omdat ze bang zijn om daders gezien te worden, en net als de moslims in de USA na 9/11 uitgespuugd, uitgescheten, uitgekauwd te worden. Aangevallen op de straten, haatincidenten en noem maar op. Daar was het in hun land omdat ze niet extreem genoeg waren en hier omdat mensen denken dat ze die extremen zijn.

Die mensen, die vluchtelingen hebben straks helemaal geen plek meer omdat wij zij in het westen behandelen als terreur en ze in hun land worden gezien als watjes. Die mensen die ons sterkste verbond kunnen zijn in het veilig maken van de wereld. Die mensen die gezien hebben met hun ogen wat wij gisteren en vandaag zagen op onze tvschermen en computerschermen. 

We kunnen hier alleen tegen vechten als wij helder zijn en ons doel voor ogen houden. Niet haat maar veiligheid. Vrede. Zolang we staan voor het beschermen van de onschuldigen, alle onschuldigen, ongeacht nationaliteit, religie en komaf. Als we kijken naar alle mogelijkheden die wij kunnen creeren in de wereld.

Ga niet roepen dat de vluchtelingen IS vermomt is, daar is gewoon geen bewijs voor. Nee de meeste vluchtelingen zijn niet mannen, ong. 50.5% zijn zelfs vrouw, en dan heb je naast de mannen ook nog kinderen. (Bron: UNHCR) Geloof niet in foto's waar van het meeste aangepast is en de bewijzen tevinden zijn. Wees objectief. Die foto van die vluchteling waarvan mensen dachten dat het een IS-strijder was? Ja onderzoek wees uit dat die man dus een vrijheidsstrijder was, anti-IS dus en goed aan onze kant. Ik bedoel maar.

Op dit moment raakt het hele verhaal mij enorm. Het was ook een aanval op dingen die ik als persoonlijk neem, die voor mij veel betekenen. De metalconcert in Bataclane was bijvoorbeeld bewust gekozen volgens de IS-statement omdat het precies dat was, een metalconcert. Zoals zij het noemde: Idolaterie en perversie, etc. Ik geloof in vrije meningsuiting, ik ben tenslotte een linkse rakker. En deze aanval had ook zeker te maken met het hele profeet Mohammed gebeuren, onder andere. 

Ik kan niet claimen dat ik ook maar een beetje ervaar wat de mensen hebben meegemaakt in Parijs, want dat is gewoon zoveel meer. Maar ik kan wel zeggen dat ik veel gevoelens over dit onderwerp heb en het mij enorm raakt en enorm zeer doet. Daarom juist vind ik het nu, meer dan ooit, belangrijk te roepen voor objectiviteit en niet allemaal te vallen in blinde passievolle haat. Dat is wat de terroristen willen, oorlog. Dat is wat extreem recht wilt met hun xenofobie, oorlog. Dat is NIET wij wij zijn en ik geloof in mijn hart dat dat niet is waar wij voor staan. 

Ja ik weet dat er normen en waarden zijn in die landen die stroken met onze normen en waarden. Denk bijvoorbeeld aan homofobie. Maar de meeste mensen die hier komen zijn willende om te leren, passen zich aan en zien hoe het anders kan. Ja vanuit dat hart van compassie die wij niet bereid zijn om te geven door hun landgenoten die net zo haatdragend zijn als onze extreem rechtse vrienden (van de terroristische aanslagen in de EU zijn minder dan 2% gemotiveerd door religie in 2009-2013, en het overgrote deel van terroristische aanslagen in de US zijn door blanke christenen). Wij worden niet gezien als mensen die allemaal extreemrechts zijn, moslims zijn ook niet allemaal terroristen.

Ik sta achter Obama's sentiment. Liberté, fraternité , egalité zijn dingen die er nog altijd toe doen. En als je achter Frankrijk staat en achter Parijs staat dan sta je achter dat sentiment. VRIJHEID, BROEDERSCHAP, GELIJKHEID.

Reacties

Populaire posts van deze blog

MCAS, de volgende stap in het proces

Hier komt eindelijk de volgende blog over mijn onderzoeken naar MCAS. Vorige week had ik een afspraak in het LUMC over MCAS bij een allergoloog. Vol goede moed ging ik er heen, al wist ik eerlijk gezegd niet hoe het ging lopen. Misschien had ik achteraf literatuur mee moeten nemen over MCAS maar goed het wordt arrogant gevonden wanneer je een dokter probeert te vertellen wat wat is, meestal gaan we er van uit dat ze alles weten.  Maar als er iets is wat meest van ons chronisch zieken weten is dat medici ook gewoon mensen zijn en we kunnen er niet vanuit gaan dat dokters perse alles weten. Weet je, met al die info die ze moeten weten kunnen ze wel eens dingen door elkaar halen, en heck met zoveel info die ze moeten weten zal er heus wel wat uit hun hoofd vallen, niet waar? Uiteindelijk was dat ook duidelijk in het gesprek. Hij en ik waren in een gesprek geraakt over MCAS waarin achteraf, na het gesprek helaas, duidelijk was dat hij het over een andere aandoening, mestcelaandoening h

Mast Cell Activation Syndrome, en waarom ik dit keer mijn hele onderzoeksproces ga bloggen

Ik zie er een beetje tegen op deze post te maken maar ik doe het toch, ongeacht de reactie van de wereld. Of eigenlijk meer van mijzelf. Ik voel me al vaak zo´n aanstelster, ik heb al zoveel aandoeningen, moet ik er nog perse meer hebben ook? Blijkbaar. Mogelijk. Mogelijk is dat mijn lot. Maar in dit geval hebben sommige van mijn aandoeningen met elkaar te maken en sluit het een het ander dus niet uit. Ik ga binnenkort naar een allergoloog/internist. Er is namelijk een grote kans dat ik iets heb dat Mast Cell Activation Syndrome heet. Een probleem met mijn mestcellen dus. Het is een variant op Mastocytosis, wat in Nederland bekend is geworden onder name van mestcelziekte. Waarom denk ik dit? Laat het me uitleggen. In de afgelopen 2 jaar ben ik in een zachte vaart in het begin, maar een toennemende vaart nu allergisch geworden, of intolerant, hoe je het ook wil noemen. Het begon met lactose, toen soja, daarna werd het alle gluten, lactosevrije melk, ik ging op het fodmapdieet, en toen

Update oa MCAS

Het is vandaag exact 3 maanden geleden dat ik voor het laatst geblogd heb, en al wist ik dat het een tijd terug was, is hoe lang geleden het is, toch best schokkend. Zeker omdat het gebrek aan bloggen puur was omdat ik er echt niet toe in staat was. Niet dat ik een superlange blog zal in kunnen tikken. Mijn lichaam is er totaal nog niet mee eens. Toch wil ik wel weer even updaten al is er niet echt veel goed nieuws. Heb ik al verteld dat ik ook gediagnosticeerd ben met OCD? Nee? Dat komt later wel. Als eerste dit; er zijn zoveel dingen die mee spelen in waarom ik mij zieker voelt dat er niet 1 duidelijke oorzaak aan te wijzen is maar meerderen. Er is de POTS, die absoluut niet tegen de warmte kan. Op warme dagen is het vechten om koel te blijven en niet black out te gaan terwijl je de moeite doet om te kunnen bewegen om te drinken en electrolyten en zout binnen te krijgen. De MCAS en alle buikklachten tellen ook nog eens mee. Fibromyalgie laat dan zien, hallo ik ben er ook nog. Maar