Hallo! Als eerste een goed nieuw jaar nog iedereen. Ik weet het mensen, ik ben laat, maar ik heb nog niet de energie gehad om een nieuwe blogpost te maken. Maar ik wou jullie toch graag vertellen over iets waar ik mee bezig ben dus ik gooi er wat energie achter en tik het toch in.
Al jaren ben ik begaan met de voetafdruk die ik zal achterlaten op de wereld. Iedereen die mij kent weet dat de natuur een belangrijk iets is in mijn leven en ook altijd is geweest. Al was ik vroeger niet altijd bewust van de impact die mijn acties op de natuur achterlieten. Ik wil niet claimen dat ik nu wel ten volle bewust ben hoor, maar zeker meer.
Ik ben mij erg bewust van dingen als de carbon footprint, ik ben mij bewust van klimaatverandering, ik ben mij er bewust van wanneer ik in een bos loop, dat andere mensen zich er niet bewust van zijn van waar ze zijn en zelfs daar al hun zooi op de grond mieteren. Maar het gaat om zoveel meer dan dat. Eigenlijk is elke handeling die we maken er eentje om over na te denken.
Al enige tijd, jaren waarschijnlijk ben ik mij langzaam aan steeds meer aan het verdiepen in een Zero Waste lifestyle. De mensen die deze lifestyle zijn dermate rigoreus in het aanpassen van hun gewoonten dat sommigen hun restafval kunnen passen in een normale formaat van een Mason Jar en soms is dat zelfs de afval van jaren. Iedereen die veranderingen aanbrengt zijn allemaal op hun eigen plek in het proces en maken allemaal hun eigen besluiten. De mogelijkheden zijn natuurlijk voor sommigen ook meer beperkt dan voor anderen.
Maar als je je gaat verdiepen in hoeveel we verpakken in plastic is dat eigenlijk best bizar, hoeveel lagen verpakking soms, hoeveel groter verpakkingen kunnen zijn dan nodig, ga zo maar door, is het niet raar dat er gewoon eilanden beginnen te vormen in de oceanen gemaakt puur van plastic. Zelfs de losse appels hebben vaak een toch niet recyclebaar stickertje erop. We kopen Starbucks in wegwerpkoffiemokken, we drinken dingen met rietjes wanneer het niet nodig is, we bestellen online en krijgen alles driedubbel verpakt binnen. We gooien voedsel veel te snel weg. Veel mensen recyclen niet, compastbakken hebben veel mensen ook al niet meer. Als je je bedenkt wat we weggooien is het bizar.
Nu is Zero Wasten gewoon veel moeilijker voor chronisch zieken dan voor gezonde mensen. Al lopen gezonde mensen ook tegen zat problemen aan. Je woont bv niet altijd dichtbij een winkel die je toelaat om dingen onverpakt of in bulk te kopen. Maar als chronisch zieke stapt niet iedereen makkelijk op een fiets om direct van boeren te kopen, of van een markt onverpakt te kopen. Sommigen moeten uit een rietje drinken. Anderen hebben zoveel medicijnen die veel afval ook maken. Je kan niet altijd naar buiten en moet dus wel online kopen. In sommige gevallen ben je toch wel afhankelijk van de auto en kan je die niet zo maar laten staan.
Veranderingen zijn dus moeilijker aan te brengen maar niet altijd onmogelijk echter en dat is het goede nieuws als je ook begaan bent met de staat van de wereld en gelooft dat alle beetjes helpen. Weet je bijvoorbeeld er rietjes zijn die je niet hoef weg te gooien maar gewoon kan wassen? Ik zal er vaker op mijn blog over gaan hebben over Zero Waste en hoe ik er mee om ga als chronisch zieke. Hoe ik buiten de box moest denken maar met oplossingen kom, en op welke gebieden ik accepteer dat ik geen veranderingen kan aanbrengen. Ik zal praten over specifieke dingen, zoals het verminderen van watergebruik met kleine stapjes, over wasbaar maandverband, over De 5 R´s van Zero Waste en wat ze betekenen (Refuse, Reduce, Reuse, Recycle, Rot), welke dingen ik waar meest baat bij heb, over het maken van je eigen producten zoals wasmiddel, over wat het nu eigenlijk doet met je portemonnee. En ik ben ook open voor het beantwoorden van vragen van jullie kant mochten jullie die hebben.
Hoe zorgen we beter voor de aarde als chronisch zieken? Ik hoop dat ik jullie kan interesseren om deze reis met mij te maken. En misschien kunnen we elkaar helpen met de veranderingen die we willen maken zodat we effectief onze carbon footprint kunnen minderen.
Al jaren ben ik begaan met de voetafdruk die ik zal achterlaten op de wereld. Iedereen die mij kent weet dat de natuur een belangrijk iets is in mijn leven en ook altijd is geweest. Al was ik vroeger niet altijd bewust van de impact die mijn acties op de natuur achterlieten. Ik wil niet claimen dat ik nu wel ten volle bewust ben hoor, maar zeker meer.
Ik ben mij erg bewust van dingen als de carbon footprint, ik ben mij bewust van klimaatverandering, ik ben mij er bewust van wanneer ik in een bos loop, dat andere mensen zich er niet bewust van zijn van waar ze zijn en zelfs daar al hun zooi op de grond mieteren. Maar het gaat om zoveel meer dan dat. Eigenlijk is elke handeling die we maken er eentje om over na te denken.
Al enige tijd, jaren waarschijnlijk ben ik mij langzaam aan steeds meer aan het verdiepen in een Zero Waste lifestyle. De mensen die deze lifestyle zijn dermate rigoreus in het aanpassen van hun gewoonten dat sommigen hun restafval kunnen passen in een normale formaat van een Mason Jar en soms is dat zelfs de afval van jaren. Iedereen die veranderingen aanbrengt zijn allemaal op hun eigen plek in het proces en maken allemaal hun eigen besluiten. De mogelijkheden zijn natuurlijk voor sommigen ook meer beperkt dan voor anderen.
Maar als je je gaat verdiepen in hoeveel we verpakken in plastic is dat eigenlijk best bizar, hoeveel lagen verpakking soms, hoeveel groter verpakkingen kunnen zijn dan nodig, ga zo maar door, is het niet raar dat er gewoon eilanden beginnen te vormen in de oceanen gemaakt puur van plastic. Zelfs de losse appels hebben vaak een toch niet recyclebaar stickertje erop. We kopen Starbucks in wegwerpkoffiemokken, we drinken dingen met rietjes wanneer het niet nodig is, we bestellen online en krijgen alles driedubbel verpakt binnen. We gooien voedsel veel te snel weg. Veel mensen recyclen niet, compastbakken hebben veel mensen ook al niet meer. Als je je bedenkt wat we weggooien is het bizar.
Nu is Zero Wasten gewoon veel moeilijker voor chronisch zieken dan voor gezonde mensen. Al lopen gezonde mensen ook tegen zat problemen aan. Je woont bv niet altijd dichtbij een winkel die je toelaat om dingen onverpakt of in bulk te kopen. Maar als chronisch zieke stapt niet iedereen makkelijk op een fiets om direct van boeren te kopen, of van een markt onverpakt te kopen. Sommigen moeten uit een rietje drinken. Anderen hebben zoveel medicijnen die veel afval ook maken. Je kan niet altijd naar buiten en moet dus wel online kopen. In sommige gevallen ben je toch wel afhankelijk van de auto en kan je die niet zo maar laten staan.
Veranderingen zijn dus moeilijker aan te brengen maar niet altijd onmogelijk echter en dat is het goede nieuws als je ook begaan bent met de staat van de wereld en gelooft dat alle beetjes helpen. Weet je bijvoorbeeld er rietjes zijn die je niet hoef weg te gooien maar gewoon kan wassen? Ik zal er vaker op mijn blog over gaan hebben over Zero Waste en hoe ik er mee om ga als chronisch zieke. Hoe ik buiten de box moest denken maar met oplossingen kom, en op welke gebieden ik accepteer dat ik geen veranderingen kan aanbrengen. Ik zal praten over specifieke dingen, zoals het verminderen van watergebruik met kleine stapjes, over wasbaar maandverband, over De 5 R´s van Zero Waste en wat ze betekenen (Refuse, Reduce, Reuse, Recycle, Rot), welke dingen ik waar meest baat bij heb, over het maken van je eigen producten zoals wasmiddel, over wat het nu eigenlijk doet met je portemonnee. En ik ben ook open voor het beantwoorden van vragen van jullie kant mochten jullie die hebben.
Hoe zorgen we beter voor de aarde als chronisch zieken? Ik hoop dat ik jullie kan interesseren om deze reis met mij te maken. En misschien kunnen we elkaar helpen met de veranderingen die we willen maken zodat we effectief onze carbon footprint kunnen minderen.
Reacties
Een reactie posten