Doorgaan naar hoofdcontent

Een nieuw jaar is begonnen!!

Jawel jawel 2016 is dan toch echt daar, en 2015 is teneinde. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet al te veel moeite heb moeten doen om dat jaar achter mij te laten. Het had zeker leuke dingen, maar gut wat is het roerige tijd geweest om het maar even mild uit te drukken. Vooral met mijn gezondheid heb ik aardig wat dingen ondergaan. 2016 start daar dan ook mee. Het beter worden, het werken aan herstel bedoel ik dan dus. Morgen heb ik een MRI en de week erna kom ik er achter of ze iets hebben gevonden, of ik meer onderzoeken nodig heb, wat de mogelijkheid is qua behandelingen en noem maar op. Spannend dus, en vooral omdat ik bang ben dat ik straks nog niet weet waar ik aan toe ben en wat dit veroorzaakt, en omdat ik bang ben dat het misschien erger is dan verwacht. We zien wel!

Ik heb niet echt doelen gesteld voor dit jaar, eigenlijk helpen de zogenaamde goede voornemens eigenlijk bijna nooit. 5% van de mensen houden ze maar vast, elk jaar weer, dus nee ze lijken wel gedoemd om te mislukken. Weet je wat wel helpt? Als je iets wil veranderen, ga je het niet voornemen maar doe het gewoon gelijk. Nu, wanneer je het wil veranderen. Voer de nodige aanpassingen door om dat doel te bewerkstelligen en doe het. Voornemens worden uitstel en afstel, en stel dat als ik het niet kan, etc. Voornemens eindigen in vuilniszakken. Start. Nu! Wanneer je de motivatie hebt, en de inspiratie en wanneer de oude gewoontes je niet terug getrokken hebben in de comfort van die levensstijl.

Ik ga wel aan dingen werken natuurlijk, maar de meeste dingen is gewoon een verloop en zijn niet gebonden aan de 2015-6 middennachtfase. Werken aan mijn gezondheid, bijvoorbeeld. Ik ga een aanvraag doen voor een gastric bypass deze week. Mijn ogen weer even laten nakijken of het nog hetzelfde is, en mijn bril vervangen want er zit een kras op. Minimaliseren ga ik ook doen, heb ik al de afgelopen dagen naar toe gewerkt, maar ben ik vandaag dan pas mee begonnen op een gepaste tijd maar niet te lang gewacht. Ik ben al begonnen met het overstappen naar een andere psychiatrische zorgding. Etc etc etc.

Daarnaast werk ik natuurlijk wel aan de dayzero doelen! Dat doe ik ook altijd wel, en het zijn geen voornemens, en vaak het soort doelen dat motiveert en door de tijdslijn die je er aan geeft (en de kans dingen in de wachtrij te zetten als het langetermijn doelen zijn) betekend het dat je minder snel opgeeft. Je blijft jezelf als een soort van work-in-progress zien en dat maakt het allemaal een stuk makkelijker.
Gisteren heb ik een van mijn doelen een soort van afgesloten. Officieel is het afgesloten, ik wou leren coderen en ik heb een cursus webcoderen genomen. Ik ben ook aan het leren programmeren mbv Python maar dat was geen doel, de overlap was echter interessant genoeg om ook een kijkje in die wereld te kijken. Echter vond ik het coderen dus zo leuk dat ik een vervolgcursus, opnieuw via Coursera heb genomen om er nog meer over te leren. Work in Progress dus!

In ieder geval was dit dus mijn eerste post van het nieuwe jaar, eentje van 'we gaan gewoon weer door' en 'vooruitgang'. Voor nu wil ik jullie allemaal een goed nieuw jaar wensen, ik hoop dat het allemaal top word voor jullie. Is het allemaal al een beetje goed begonnen de afgelopen dagen?
Tot schrijvens! 
ps: Dit jaar heeft mij trouwens nog een interessante uitdaging gegeven: mijn voedselallergiën zijn erger geworden, en soja vooral zit in nog veel meer dan we al dachten, waardoor ik echt 100% strikt moet gaan worden. Even onvoorzichtig geweest en hoppa! Goed, weer een lesje geleerd. (Maar serieus nou, wie verwacht er soja in een rookworst?)

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mast Cell Activation Syndrome, en waarom ik dit keer mijn hele onderzoeksproces ga bloggen

Ik zie er een beetje tegen op deze post te maken maar ik doe het toch, ongeacht de reactie van de wereld. Of eigenlijk meer van mijzelf. Ik voel me al vaak zo´n aanstelster, ik heb al zoveel aandoeningen, moet ik er nog perse meer hebben ook? Blijkbaar. Mogelijk. Mogelijk is dat mijn lot. Maar in dit geval hebben sommige van mijn aandoeningen met elkaar te maken en sluit het een het ander dus niet uit. Ik ga binnenkort naar een allergoloog/internist. Er is namelijk een grote kans dat ik iets heb dat Mast Cell Activation Syndrome heet. Een probleem met mijn mestcellen dus. Het is een variant op Mastocytosis, wat in Nederland bekend is geworden onder name van mestcelziekte. Waarom denk ik dit? Laat het me uitleggen. In de afgelopen 2 jaar ben ik in een zachte vaart in het begin, maar een toennemende vaart nu allergisch geworden, of intolerant, hoe je het ook wil noemen. Het begon met lactose, toen soja, daarna werd het alle gluten, lactosevrije melk, ik ging op het fodmapdieet, en toen...

You are not pro-life because you're not pro-choice

Let me tell you a secret: You are not pro-life if you are pro- only for life-inside-the-womb You are not pro-life if you are pro- no decent child care opportunities of all sorts being readily available for everyone You are not pro-life if you are pro- rejecting decent and affordable healthcare being available for everyone (in this case that would be Obama-care) You are not pro-life if you are pro- rjecting helping Syrian refugees and other refugees flee horrible situations of war and terror, and not help those children that are dying over there You are not pro-life if you are pro- being against decent health care facilities and opportunities for women, including affordable availability to the pill You are not pro-life if you are pro- not supporting veterans, either with homelessness or PTSD and so on You are not pro-life if you are  pro- not helping the homeless You are not pro-life if you are pro- voting down healthbills to help the 9/11 responders with their enormous heal...

MCAS, de volgende stap in het proces

Hier komt eindelijk de volgende blog over mijn onderzoeken naar MCAS. Vorige week had ik een afspraak in het LUMC over MCAS bij een allergoloog. Vol goede moed ging ik er heen, al wist ik eerlijk gezegd niet hoe het ging lopen. Misschien had ik achteraf literatuur mee moeten nemen over MCAS maar goed het wordt arrogant gevonden wanneer je een dokter probeert te vertellen wat wat is, meestal gaan we er van uit dat ze alles weten.  Maar als er iets is wat meest van ons chronisch zieken weten is dat medici ook gewoon mensen zijn en we kunnen er niet vanuit gaan dat dokters perse alles weten. Weet je, met al die info die ze moeten weten kunnen ze wel eens dingen door elkaar halen, en heck met zoveel info die ze moeten weten zal er heus wel wat uit hun hoofd vallen, niet waar? Uiteindelijk was dat ook duidelijk in het gesprek. Hij en ik waren in een gesprek geraakt over MCAS waarin achteraf, na het gesprek helaas, duidelijk was dat hij het over een andere aandoening, mestcelaandoeni...