Doorgaan naar hoofdcontent

It has been a while...

Het is alweer meer dan een maand geleden dat ik heb geblogd. Helaas heeft mijn gezondheid het niet echt toegelaten om te bloggen, en moest mijn energie ook naar andere dingen gaan. Maar ik ben niet vergeten dat ik zou updaten hoe het verder ging met mijn gezondheid, en met mijn zoektocht naar een volwaardig onderzoek naar mogelijke MCAS.
Ik heb een toetsenbord met hoes voor mijn tablet gehaald om op die manier mogelijk meer te kunnen schrijven vanuit een liggende positie wanneer nodig maar zover heeft dat ding alleen maar onhandig gebleken dus ik ga hem terug sturen. De toetsen zaten zelfs niet allemaal op een goede plek. De Q was A en andersom en nog meer dingen.
Gelukkig zit ik nu even in de huiskamer met de laptop, terwijl ik naar buiten kijk en de geuren en groene kleuren van de lente in mij opneem. Het blijft mijn favoriete seizoen, ik voel me meestal het sterkst in de lente. Ik geloof dat ik niet de enige chronisch zieke ben die dat zo ervaart, en ook mijn partner deelt mijn passie voor dit heerlijke seizoen.

Goed MCAS. het is mogelijk de MCAS die op dit moment chaos aan het creeren is in mijn lichaam, of een maag darm lever iets, of beiden. Het is daarom dat ik blij ben om te zeggen dat ik 16 Mei al een afspraak heb in het Erasmus bij dr van Daelen (en de week erop bij de mdl-arts ergens anders), iemand die mij aangeraden werdt door een lezeres van OnzichtbaarZiek. Daar ik zelfstandig alleen een mestcelafdeling had gevonden in Groningen en België, ben ik blij met iets wat dichter bij huis. 
Zoals verwacht was er niets uitgekomen bij de gewone allergietesten, want die zijn er niet voor gemaakt om om te kunnen gaan met het soort allergische reactie die je krijgt van jouw mestcellen. Ook het boedprikken voor tryptase haalde voor de rest niet uit. Dat waren ook niet het soort testen die ik moest krijgen, maar om uit te sluiten dat het niets iets anders was dan MCAS.

In de tussentijd speelde mijn darmen enorm op, meer zo dat ik gewend ben met mijn pds, en mijn ontstekingswaarden waren ook enorm verhoogd. Ik eet al niet de dingen waar ik op reageer met allergisch-achtige reacties en gebruik het fodmapdieet voor buikrust. Toen dit gebeurde heb ik een colonoscopie gehad en er was niets gevonden. De klachten waren er echter nog steeds. Dit is mogelijk de MCAS toch, daar ik ook allergische klachten had, tranende ogen, snotterneuzen, piepende longen, etc. Naast buikklachten wat normaal was bij MCAS. 
Nu zit ik dus op dit ook aan een antihistamine dieet, en ben mijn weg aan het vinden in het geheel om te vinden hoe snel ik op wat reageer, etc. Heel gebeuren dus. Ik probeer ook langzaam te kijken of er fodmaps zijn die ik wel kan verdragen en tot nu toe heb ik een hele grote NEE gekregen van mijn lichaam maar ik ben nog niet klaar. Het is een gevogel dus. 
Door dit alles speelt de ME, de fibromyalgie en vooral de POTS ook erg op. Zitten is dus soms best moeilijk omdat de POTS mij duizelig maakt. Vermoeiend.

Het komt wel goed, de afspraak is al volgende week, en tot die tijd doe ik gewoon de chronisch zieken afwacht spel, van nu ja euh afwachten natuurlijk! En al heb ik niet gelijk antwoorden, ik weet in ieder geval het antwoord op de vraag: En wat gaan we nu allemaal toch verder doen?

Reacties

Populaire posts van deze blog

MCAS, de volgende stap in het proces

Hier komt eindelijk de volgende blog over mijn onderzoeken naar MCAS. Vorige week had ik een afspraak in het LUMC over MCAS bij een allergoloog. Vol goede moed ging ik er heen, al wist ik eerlijk gezegd niet hoe het ging lopen. Misschien had ik achteraf literatuur mee moeten nemen over MCAS maar goed het wordt arrogant gevonden wanneer je een dokter probeert te vertellen wat wat is, meestal gaan we er van uit dat ze alles weten.  Maar als er iets is wat meest van ons chronisch zieken weten is dat medici ook gewoon mensen zijn en we kunnen er niet vanuit gaan dat dokters perse alles weten. Weet je, met al die info die ze moeten weten kunnen ze wel eens dingen door elkaar halen, en heck met zoveel info die ze moeten weten zal er heus wel wat uit hun hoofd vallen, niet waar? Uiteindelijk was dat ook duidelijk in het gesprek. Hij en ik waren in een gesprek geraakt over MCAS waarin achteraf, na het gesprek helaas, duidelijk was dat hij het over een andere aandoening, mestcelaandoening h

Mast Cell Activation Syndrome, en waarom ik dit keer mijn hele onderzoeksproces ga bloggen

Ik zie er een beetje tegen op deze post te maken maar ik doe het toch, ongeacht de reactie van de wereld. Of eigenlijk meer van mijzelf. Ik voel me al vaak zo´n aanstelster, ik heb al zoveel aandoeningen, moet ik er nog perse meer hebben ook? Blijkbaar. Mogelijk. Mogelijk is dat mijn lot. Maar in dit geval hebben sommige van mijn aandoeningen met elkaar te maken en sluit het een het ander dus niet uit. Ik ga binnenkort naar een allergoloog/internist. Er is namelijk een grote kans dat ik iets heb dat Mast Cell Activation Syndrome heet. Een probleem met mijn mestcellen dus. Het is een variant op Mastocytosis, wat in Nederland bekend is geworden onder name van mestcelziekte. Waarom denk ik dit? Laat het me uitleggen. In de afgelopen 2 jaar ben ik in een zachte vaart in het begin, maar een toennemende vaart nu allergisch geworden, of intolerant, hoe je het ook wil noemen. Het begon met lactose, toen soja, daarna werd het alle gluten, lactosevrije melk, ik ging op het fodmapdieet, en toen

Update oa MCAS

Het is vandaag exact 3 maanden geleden dat ik voor het laatst geblogd heb, en al wist ik dat het een tijd terug was, is hoe lang geleden het is, toch best schokkend. Zeker omdat het gebrek aan bloggen puur was omdat ik er echt niet toe in staat was. Niet dat ik een superlange blog zal in kunnen tikken. Mijn lichaam is er totaal nog niet mee eens. Toch wil ik wel weer even updaten al is er niet echt veel goed nieuws. Heb ik al verteld dat ik ook gediagnosticeerd ben met OCD? Nee? Dat komt later wel. Als eerste dit; er zijn zoveel dingen die mee spelen in waarom ik mij zieker voelt dat er niet 1 duidelijke oorzaak aan te wijzen is maar meerderen. Er is de POTS, die absoluut niet tegen de warmte kan. Op warme dagen is het vechten om koel te blijven en niet black out te gaan terwijl je de moeite doet om te kunnen bewegen om te drinken en electrolyten en zout binnen te krijgen. De MCAS en alle buikklachten tellen ook nog eens mee. Fibromyalgie laat dan zien, hallo ik ben er ook nog. Maar